Had de minister maar wat meer respect...

Graag wil in mijn internetconsultatie met jullie delen.
Het is alweer even geleden, maar als de minister mijn reactie en de reacties van al die anderen serieus en met respect had gelezen, was ze misschien eerder tot inkeer gekomen...
Dan had ze alle ouders, mensen in het onderwijs en andere betrokkenen niet -onnodig- hoeven te kwetsen en was er geen onjuist beeld over onze kinderen ontstaan.

Als moeder van twee kinderen met ADHD weet ik hoe belangrijk juiste begeleiding voor mijn kinderen is. Het maakt het verschil tussen alles of niks.

Ook binnen mijn de praktijk werk ik met ouders van kinderen met etiketten. Wat de meeste ouders het ergste vinden? Onwetendheid. Onwetendheid leidt namelijk tot verkeerde interpretatie van gedrag en dit heeft negatieve reacties tot gevolg. Is dat goed voor het ontwikkelen van een positief zelfbeeld van een kind?

Hoe voelt het om als kind steeds maar weer tegen je eigen tekortkomingen aan te lopen?  Kan een kind dan zichzelf nog zijn? Zou een kind zich eenzaam voelen? Zou het alles op zichzelf betrekken? Zou een kind hekel krijgen aan alles en iedereen? Zou het nog iemand kunnen vertrouwen? Van iemand kunnen houden? En hoe zal het later gaan? Verslaafd? Geen baan? Geen relatie? Geen geld?

Hoe zou het voelen om altijd te horen te krijgen dat je het kunt, als je jouw best maar doet? Dat er altijd word gekeken naar wat je niet kunt en niet naar wat je wel kunt? Dat er altijd maar over je word gepraat, in plaats van dat er met je wordt gepraat?

Alle negatieve aandacht zorgt ervoor dat een kind wordt zoals er tegen hem word gepraat. Zou dit pijn doen? Zou dat misschien de reden zijn van het "vervelende" gedrag? Komt het misschien hierdoor dat het kind nergens meer naar lijkt te luisteren?

Laten we het, potverdorie, nu eens voor één keer bekijken door de ogen van het kind. Onze eigen bril afzetten. Ja, het kind wil dat er in mogelijkheden word gedacht. Kijken naar wat het wel kan, in plaats van wat het niet kan. Gewoon een complimentje kunnen krijgen.

Alle dingen die mislopen komen niet door onwil, maar komen door onmacht en ja, soms kan een beetje extra hulp nou juist het verschil maken. Hulp die een school samen met de ouders aan het kind geven. Als een team. Op basis van gelijkwaardigheid en respect.

Hoe zou het voor een kind voelen om de zon weer te zien schijnen? Zich weer vrolijk en blij te voelen? De creativiteit weer naar boven te zien komen? Weer te kunnen lachen om een grapje?

Dat is het resultaat van goede begeleiding in het onderwijs en vertrouwen op de kracht van de ouders. Dan haal je het talent naar boven, want wat je aandacht geeft groeit!