Mooie column van Suzan over pesten. Ik was vroeger ook anders. Gelukkig kon ik het goed vinden met de jongens maar de meisjes waren soms ronduit gemeen. Vooral het buitengesloten worden vond ik naar. Jongens waren toch een stuk minder gecompliceerd. Nog snap ik het niet altijd neem zoiets als roddelen. En dan niet per se kwaadaardig maar wat heeft dat nou voor zin?
Het is goed om het onderwerp bespreekbaar te maken. Gelukkig hebben mijn kinderen er geen last van. De een reageert gewoon niet of slaat er na drie keer waarschuwen op als het na de derde keer nog niet stopt. Nu ze ouder worden is dat ook anders. De oudste slaat er vrijwel meteen op. Niet dat we daar blij mee zijn en hij heeft ook vele behandelingen gehad maar het geeft hem wel een bepaalde status dus de meesten kijken wel uit hem uit te dagen. Meestal komen ze ook voor gepeste medeleerlingen op maar oudste heeft 'voor de lol' ook eens met een andere 'grapjas' een fake-hyves account aangemaakt met onzinnige berichten. Zoon heeft toen met ons een stevig gesprek gehad en hij had er echt spijt van. Hij had er niet bij stilgestaan het was toch maar een geintje. Op school hebben ze een werkstuk over cyberpesten moeten maken en er heeft een gesprek tussen de drie heren plaatsgevonden.
Kinderen die gepest worden zijn vaak kwetsbaar. Neem nou die foto van dat jongetje Anass, ik word er meteen door vertederd maar je snapt ook dat hij slachtoffer was. Het meest verschrikkelijke vind ik dat die kinderen kennelijk nergens terecht konden. Wellicht uit schaamte. Het moeilijk vinden iemand in vertrouwen te nemen. Wat een eenzaamheid. En ook als het wel gezien wordt is het kennelijjk toch niet te voorkomen dat een gepeste zelfmoord pleegt.
Maar ook de daders van pesterijen hebben het vaak moeilijk. Ook zij moeten geholpen worden zich anders te gedragen. Zowel thuis als op school maar ook op een club moet er openheid over zijn. En op school een goed pestbeleid. Er wordt door staatssecretaris Dekker naar gekeken zodat een pestprotocol meer is dan een aviertje in de la (i.s.m. kinderombudsman)
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=549&idblog=89
Posts tonen met het label pesten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label pesten. Alle posts tonen
maandag 18 februari 2013
vrijdag 11 januari 2013
pestbeleid over een andere boeg
Kinderombudsman stelt dat scholen niet meer wegkomen met een pestprotocol in hun laatje. Er moet wezenlijk iets veranderen! http://www.destentor.nl/2.2545/binnenland/aanpak-pesten-over-andere-boeg-1.3599996#contentAanpak
dinsdag 18 december 2012
verhaal jeffrey arenz en skizzle
Gisteren las ik in in diverse media dat het verhaal van Jeffrey Arenz in strijd is met de waarheid. In zijn brief aan de minister president en op tv bij Pauw en Witteman heeft hij onjuistheden verteld. Dit werd ook duidelijk op de site http://skizzle-thetruth.blogspot.nl/ waar het verhaal uit een e-book vergeleken is met het interview. Ik heb dit interview teruggekeken en mij is opgevallen dat hij zichzelf in het bewuste interview tegenspreekt. Hij zegt eerst dat hij zijn ouders pas op de laatste dag heeft ingelicht en vervolgens dat hij dat na het voorval in de klas heeft gedaan.
Ik geloof onmiddelijk dat deze jongen een pestverleden heeft. Maar ik geloof ook dat hij hulp nodig heeft. Mijn vertrouwen is stuk ik heb jullie nota bene naar Skizzle verwezen.
Je kunt natuurlijk niet een school vals beschuldigen. Aan de andere kant kan een school wel denken dat ze het pesten onder controle heeft maar kan dat in de praktijk anders beleefd worden. Kinderen moeten bij een vertrouwenspersoon terecht kunnen die onafhankelijk, neutraal is.
Ik ben er ook blind vanuit gegaan dat Skizzle een mooie organisatie is die kinderen helpt. Maar ook dat blijkt schijn, zo heb ik uit betrouwbare bronnen vernomen naast de bovengenoemde site. Zo schijnt het geld wat binnenkomt via donaties en sponsoren niet altijd goed gebruikt te worden (is ook geen openheid over), wordt er gesjoemeld met prijzen, en mogen vrijwilligers vooral geen kritisch geluid laten horen. Het komt ook voor dat mensen zich aanmelden maar nooit meer wat horen. Maar het meest schadelijk is dat deze zelfverklaarde hulpverleners ronduit schadelijke adviezen geven aan kinderen in nood. Kinderen met suicidale gedachten krijgen te horen dat het allemaal wel meevalt bijvoorbeeld.
Het is duidelijk dat de jongen veel aandacht wil en de stichting niet aankan.
Ik ben de eerste die voor een dergelijke stichting is maar dan moet het wel zuiver zijn en de hulpverlening van goede kwaliteit. Waarom moeten mensen uberhaupt prijzen winnen vraag ik me zo af. Er moet onderzoek naar deze stichting plaatsvinden.
Wat ik ronduit eng vind is dat Jeffrey geen kritisch geluid kan verdragen. Via social media is het schelden troef op mensen die het niet met hem eens zijn. Mensen zijn angstig en durven in het openbaar niets te zeggen want hij bedreigd mensen. De bronnen die ik heb willen ook allemaal anoniem blijven. Een andere antipest organisatie is gedreigd met juridische stappen omdat het eigen verhaal wat ze schreven op hun site aangezien werd voor materiaal van Skizzle. Mensen die vragen stellen worden geadviseerd dit niet in de openbaarheid te doen. Dit soort berichten zijn allemaal na te lezen op twitter en facebook.
Waarom ik dit schrijf?
Mijn vertrouwen is stuk
Een school mag niet vals beschuldigd worden in het openbaar
Maar vooral moet er een goede antipest organisatie zijn die zuiver handelt en met goede intenties
Ik geloof onmiddelijk dat deze jongen een pestverleden heeft. Maar ik geloof ook dat hij hulp nodig heeft. Mijn vertrouwen is stuk ik heb jullie nota bene naar Skizzle verwezen.
Je kunt natuurlijk niet een school vals beschuldigen. Aan de andere kant kan een school wel denken dat ze het pesten onder controle heeft maar kan dat in de praktijk anders beleefd worden. Kinderen moeten bij een vertrouwenspersoon terecht kunnen die onafhankelijk, neutraal is.
Ik ben er ook blind vanuit gegaan dat Skizzle een mooie organisatie is die kinderen helpt. Maar ook dat blijkt schijn, zo heb ik uit betrouwbare bronnen vernomen naast de bovengenoemde site. Zo schijnt het geld wat binnenkomt via donaties en sponsoren niet altijd goed gebruikt te worden (is ook geen openheid over), wordt er gesjoemeld met prijzen, en mogen vrijwilligers vooral geen kritisch geluid laten horen. Het komt ook voor dat mensen zich aanmelden maar nooit meer wat horen. Maar het meest schadelijk is dat deze zelfverklaarde hulpverleners ronduit schadelijke adviezen geven aan kinderen in nood. Kinderen met suicidale gedachten krijgen te horen dat het allemaal wel meevalt bijvoorbeeld.
Het is duidelijk dat de jongen veel aandacht wil en de stichting niet aankan.
Ik ben de eerste die voor een dergelijke stichting is maar dan moet het wel zuiver zijn en de hulpverlening van goede kwaliteit. Waarom moeten mensen uberhaupt prijzen winnen vraag ik me zo af. Er moet onderzoek naar deze stichting plaatsvinden.
Wat ik ronduit eng vind is dat Jeffrey geen kritisch geluid kan verdragen. Via social media is het schelden troef op mensen die het niet met hem eens zijn. Mensen zijn angstig en durven in het openbaar niets te zeggen want hij bedreigd mensen. De bronnen die ik heb willen ook allemaal anoniem blijven. Een andere antipest organisatie is gedreigd met juridische stappen omdat het eigen verhaal wat ze schreven op hun site aangezien werd voor materiaal van Skizzle. Mensen die vragen stellen worden geadviseerd dit niet in de openbaarheid te doen. Dit soort berichten zijn allemaal na te lezen op twitter en facebook.
Waarom ik dit schrijf?
Mijn vertrouwen is stuk
Een school mag niet vals beschuldigd worden in het openbaar
Maar vooral moet er een goede antipest organisatie zijn die zuiver handelt en met goede intenties
vrijdag 14 december 2012
mogelijk verplicht programma tegen pesten
Staatssecretaris van Onderwijs kijkt naar de mogelijkheid van verplichte pestprogramma's op scholen. Een pestprotocol bijv. is dat nu een papieren werkelijkheid of wordt daar werkelijk wat mee gedaan? http://www.nu.nl/politiek/2982938/mogelijk-verplicht-programma-pesten.html
donderdag 13 december 2012
gepest meisje springt voor ogen medell voor trein
En weer een dodelijk slachtoffer van pesten. Een 15-jarig meisje uit Staphorst pleegde voor de ogen van medeleerlingen zelfmoord door voor een trein te springen. Het meisje ging in Meppel op school en won twee jaar geleden nog een gedichtenwedstrijd met een gedicht over pesten. Er zijn dus voldoende signalen geweest maar toch heeft dit kunnen gebeuren. Het is heel erg dat kinderen die gepest worden kennelijk geen andere oplossing zien. Familie, vrienden, en de ook de leerlingen die dit hebben zien gebeuren wensen wij veel sterkte de komene tijd.
Als je kind gepest wordt dan kunnen zij terecht op bijv www.skizzle.nl om steun te vinden en hun verhaal kwijt te kunnen. De minister president reageerde eerder op een brandbrief van Jefrey Arenz. Pesten is een maatschappelijk probleem waartegen burgers in verzet moeten komen. Ook wees hij op pestprotocollen en strafbaar stellen.
N.a.v de dood van het meisje wordt in Meppel om Tweede Kerstdag een stille tocht tegen pesten georganiseerd. Wij houden jullie op de hoogte! http://www.telegraaf.nl/binnenland/21153869/__Gepest_meisje_schreef_gedicht__.html
Als je kind gepest wordt dan kunnen zij terecht op bijv www.skizzle.nl om steun te vinden en hun verhaal kwijt te kunnen. De minister president reageerde eerder op een brandbrief van Jefrey Arenz. Pesten is een maatschappelijk probleem waartegen burgers in verzet moeten komen. Ook wees hij op pestprotocollen en strafbaar stellen.
N.a.v de dood van het meisje wordt in Meppel om Tweede Kerstdag een stille tocht tegen pesten georganiseerd. Wij houden jullie op de hoogte! http://www.telegraaf.nl/binnenland/21153869/__Gepest_meisje_schreef_gedicht__.html
zondag 9 oktober 2011
brief aan jong (en oudere) mensen die gepest worden
Pesten is verschrikkelijk! Akelig! Het heeft veel gevolgen. O.a. ligt gebrek aan zelfvertrouwen op de loer. Je gaat steeds negatiever over jezelf denken en wordt steeds meer onzeker. Hoe kun je dit doorbreken? Lees meer hierover in de brief aan jongeren (en ouderen) die gepest worden door een ervaringsdeskundige klik hier
dinsdag 30 augustus 2011
Pesten, wat moeten we er mee?
Een bijdrage van Rinus Rodenburg, artikel over pesten
Pesten, wat moeten we er mee?
In ieder land, in elke leefsituatie en in elke leeftijdsgroep wordt gepest en elke pesterij is anders. De dingen waarmee wordt gepest zijn zo talrijk dat het onmogelijk lijkt om pesterijen met een universele methode te bestrijden. De vele methodes welke inmiddels zijn ontwikkeld hebben blijkbaar geen van allen hun doel bereikt want er verschijnen steeds weer nieuwe varianten. Dit artikel beperkt zich tot pesterijen tussen kinderen in de leeftijdsgroep van acht tot en met vijftien jaar.
Vrijwel alle anti-pestmethodes voor deze leeftijdsgroep zijn gebaseerd op de vrijwillige medewerking van de pester. Als de pester enige vorm van medewerking weigert dan wordt de methode onbruikbaar terwijl diezelfde methode geheel nutteloos wordt als de pester besluit juist wel mee te werken aan het stoppen van door hem of haar uitgevoerde pesterij. Pesten is niet verslavend zodat er geen enkele reden is om stappenplannen en tijdschema's op te stellen welke de voortgang, ten aanzien van het voorgenomen besluit om te stoppen, moeten controleren. Pesten gebeurt omdat er geen adequate consequenties voor de pester zijn en er hierdoor ook geen preventieve werking van de methode uitgaat. Een voorbeeld daarvan is het veel geprezen pestprotocol omdat dit de indruk wil geven dat de door de kinderen gemaakte regels, onder leiding van de leerkracht, dwingende afspraken zijn. Nu is het maken van afspraken met kinderen al bijzonder moeilijk maar als kinderen ook nog afspraken met elkaar gaan maken dan wordt het wel heel erg lastig om tot een eenduidig beleid te komen. Mocht een van de kinderen zich niet aan de door hem of haar ondertekende regels houden dan is de leerkracht eigenlijk machteloos want je kunt van een kind, jonger dan vijftien jaar, niet eisen dat het zich aan de door henzelf gemaakte afspraken houdt. De toelichting hierop staat in de volgende alinea.
Pesterijen kunnen niet worden voorkomen en daarom moeten we ook niet de wil hebben dit te doen, maar we kunnen pesterijen wel laten stoppen door hier consequenties aan te verbinden welke een negatieve uitstraling op een pester hebben. Door deze benadering kan er zelfs een preventieve werking vanuit gaan. De meest eenvoudige stap tot het terugdringen van het aantal conflicten is een duidelijk en daadkrachtig anti-pestbeleid dat met grote regelmaat onder de aandacht van de leerlingen wordt gebracht. Bij daadwerkelijke conflicten zijn het begrijpen van de situatie, de betrokkenen en vooral het daadkrachtige beleid van essentieel belang.
Om de situatie te begrijpen is het belangrijk te weten dat sommige conflicten worden veroorzaakt door een beschadigd of (nog) niet tot ontwikkeling gekomen deel van de hersenen van de pester. Voor kinderen met een leeftijd tot ongeveer 15 jaar zijn de onderontwikkelde hersenen mogelijk van toepassing. Het deel van de hersenen waarin het verband tussen oorzaak en gevolg wordt verwerkt is pas rond het 14e levensjaar voldoende ontwikkeld. Het is ook om die reden dat ouders/verzorgers wettelijk aansprakelijk zijn voor het doen en laten van het kind dat de leeftijd van 15 jaar nog niet heeft bereikt. De Belgische wetgeving spreekt zelfs van een leeftijdsgrens van achttien jaar, ofwel de ‘jaren des onderscheids'.
Naast de wettelijke aansprakelijkheid is ook de morele aansprakelijkheid van toepassing. Men behoort een kind zodanig op te voeden dat het anderen niet tot last is. En daarmee komen we bij de kern van de pesterijen. We hebben namelijk wèl last van de pesters. Het zou voor de hand liggen om de ouders te vragen dit gedrag te corrigeren maar meestal worden zulke verzoeken opgevat als een inmenging in de vrijheid van het opvoeden. Op- of aanmerkingen over het gedrag van een kind wordt door diens ouders als een persoonlijke aanval ervaren. Dit heeft er toe geleid dat er anti-pestmethodes zijn bedacht om het slaande, schoppende, krabbende of scheldende kind met fluwelen handschoentjes aan te pakken. Als gevolg hiervan is de bescherming van de pester een prioriteit geworden. Ter illustratie: 'Meester, ik word gepest!' leidt tot de vraag 'Word je gepest of geplaagd?' En tot 'Ik zal er eens op letten!' Vergelijk dit eens met de situatie waarin de auto van de meester bekrast wordt: 'Meester, uw auto wordt bekrast!' 'Bedoel je krassen of poetsen?' en; 'Ik zal er eens op letten!'
De reactie van de pester (en diens ouders) heeft tot gevolg dat er methodes zijn, en worden, ontwikkeld welke niet de oorzaak maar de gevolgen van de pesterijen aanpakken. Deze opmerkelijke benadering lijkt legitiem want het slachtoffer heeft ook 'schuld'. Het heeft ADHD, PDDNOS, rood haar, het stottert, is homo, et cetera. Maar een kind wordt niet gepest vanwege iets; het wordt gepest mèt iets.
Pesten speelt zich af tussen twee personen, een pester en een gepeste, meer niet! Het is onjuist te denken dat pesten een groepsproces is. De groep heeft een leider en deze bepaalt het gedrag van de groep. Om de gedragingen van de groep te veranderen zullen de opdrachten van de leider moeten veranderen. We vinden dit terug in elke gezelschapsvorm waarin sprake van samenwerking moet zijn. De sportclub heeft een aanvoerder, het bedrijf heeft een chef en het leger heeft een generaal. Het is uiterst belangrijk om elke actie die gericht is tegen de pesterijen van een groep, te richten op de leider van die groep. Om inzicht in het groepsgedrag van de peergroup van de pester te krijgen is de ervaring en deskundigheid van de docent nodig. Deze kent de kinderen in de groepsituatie en kent ook de leider binnen de peergroup. De inbreng van deze kennis kan van doorslaggevend belang zijn bij het oplossen van aan pesten gerelateerde conflicten.
Basisregels voor het stoppen van pesterijen:
Stap 1
Direct stoppen met pesten.
Pesten veroorzaakt schade. Niet alleen materiële- maar ook emotionele schade en letselschade. Daarnaast is er derving van levensvreugd. Naarmate de pesterijen voortduren zal de frequentie en ernst van de pesterijen toenemen en zullen ook de klachten verergeren. Er is dus alle reden om de pesterijen zo snel mogelijk te stoppen. Dit kan door de pesterijen schriftelijk vast te leggen met een vragenformulier voor zowel het gepeste kind als de pester. Kopieën van deze twee vragenformulieren worden door de wederzijdse ouders ter kennisneming getekend en de eerstvolgende schooldag ingeleverd bij de leerkracht. Op het vragenformulier van de pester staat de opdracht aan diens ouders hun kind direct te laten stoppen met pesten. Dit is geen vrijwillige opdracht want geen of onvoldoende medewerking hieraan kan civielrechterlijke gevolgen hebben. De school is in deze geen strijdende partij! Zij heeft een bemiddelende en adviserende rol in plaats van een probleemoplossende taak. Op deze wijze blijft de vertrouwensrelatie met de school ongeschonden.
De pester krijgt een Pauzekaartje waarmee het voor een periode van minimaal één week, elke aanwezigheid op het schoolplein bij aanvang moet melden bij de pleinwacht.
Stap 2
Schade opnemen.
Hoe groot is de door het pesten veroorzaakte schade? Welke stappen moeten er worden gezet om de schade te laten vergoeden of te compenseren? Het vaststellen van de schade is het werk van deskundigen. Bijvoorbeeld de fietsenmaker, de dokter, de psycholoog enzovoort. In de meeste gevallen gaat het om geringe materiële schades welke onderhands kunnen worden afgewikkeld. Voor complexere schades is het raadzaam juridisch advies in te winnen of een beroep te doen op de rechtsbijstandverzekering.
Stap 3
De situatie terugbrengen naar hoe deze was vóór de pesterijen waren begonnen.
Materiële schade is vrij eenvoudig te vergoeden, dit in tegestelling tot emotionele schade. Afhankelijk van de ernst van de pesterijen kan de emotionele schade zich destructief openbaren. Dit geldt voor zowel de pester als het slachtoffer. De pester moet sociaal gedrag aanleren en het slachtoffer moet geholpen worden het zelfrespect en zelfvertrouwen terug te winnen. In beide gevallen moet deskundige hulp worden ingeroepen. Een laag zelfbeeld, stress, hoofdpijn en bedplassen zijn de meest bekende klachten welke een direct gevolg zijn van pesterijen, maar de belangrijkste klacht wordt meestal niet genoemd: uitsluiting! Een gepest kind wordt buitengesloten, geïsoleerd en zelfs verstoten. Elk contact met een leeftijdgenoot wordt 'verboden' en dat juist op het moment dat die sociale contacten zo belangrijk zijn om als een evenwichtig persoon op te groeien. Het relativerend vermogen van zowel de peergroup als de beste vriend(in), maakt dat relatief onbelangrijke gebeurtenissen een enorme inslag kunnen hebben op de verdere emotionele ontwikkeling.
Slachtoffers van pesterijen zijn de pesters èn de gepesten. Beiden moeten geholpen worden om later een volwaardig zelfstandig leven te kunnen leiden. Pesterijen moeten zo snel mogelijk worden gestopt en langdurig worden voorkomen. Met het Pestbriefje kan dit bereikt worden. Het Pestbriefje kan ook zorgen voor schadeloosstelling maar voor het vervolg hierop, de begeleiding tot een volwaardig leven, is de inzet van een deskundige coach onmisbaar.
Als vader van een gepest kind vind ik het onbegrijpelijk dat:
• pesterijen zo lang mogen voortduren;
• het zo lang duurt voor de ouder wordt geïnformeerd;
• deskundigen al 30(!) jaar onderzoek doen en nog steeds geen werkende methode hebben gemaakt;
• er geen enkele methode is die gebruik maakt van de deskundigheid van leerkrachten en coaches;
• er zo weinig samenwerking is op dit gebied.
Met het Pestbriefje hoop ik dit te veranderen. Op www.pestbriefje.com kunt u het gratis proefpakket downloaden en eventueel op de school van uw kinderen kenbaar maken.
Samen spelen, samen leren, samen werken. Daar hoort pesten niet bij!
Rinus Rodenburg
VOF Het Pestbriefje
Pesten, wat moeten we er mee?
In ieder land, in elke leefsituatie en in elke leeftijdsgroep wordt gepest en elke pesterij is anders. De dingen waarmee wordt gepest zijn zo talrijk dat het onmogelijk lijkt om pesterijen met een universele methode te bestrijden. De vele methodes welke inmiddels zijn ontwikkeld hebben blijkbaar geen van allen hun doel bereikt want er verschijnen steeds weer nieuwe varianten. Dit artikel beperkt zich tot pesterijen tussen kinderen in de leeftijdsgroep van acht tot en met vijftien jaar.
Vrijwel alle anti-pestmethodes voor deze leeftijdsgroep zijn gebaseerd op de vrijwillige medewerking van de pester. Als de pester enige vorm van medewerking weigert dan wordt de methode onbruikbaar terwijl diezelfde methode geheel nutteloos wordt als de pester besluit juist wel mee te werken aan het stoppen van door hem of haar uitgevoerde pesterij. Pesten is niet verslavend zodat er geen enkele reden is om stappenplannen en tijdschema's op te stellen welke de voortgang, ten aanzien van het voorgenomen besluit om te stoppen, moeten controleren. Pesten gebeurt omdat er geen adequate consequenties voor de pester zijn en er hierdoor ook geen preventieve werking van de methode uitgaat. Een voorbeeld daarvan is het veel geprezen pestprotocol omdat dit de indruk wil geven dat de door de kinderen gemaakte regels, onder leiding van de leerkracht, dwingende afspraken zijn. Nu is het maken van afspraken met kinderen al bijzonder moeilijk maar als kinderen ook nog afspraken met elkaar gaan maken dan wordt het wel heel erg lastig om tot een eenduidig beleid te komen. Mocht een van de kinderen zich niet aan de door hem of haar ondertekende regels houden dan is de leerkracht eigenlijk machteloos want je kunt van een kind, jonger dan vijftien jaar, niet eisen dat het zich aan de door henzelf gemaakte afspraken houdt. De toelichting hierop staat in de volgende alinea.
Pesterijen kunnen niet worden voorkomen en daarom moeten we ook niet de wil hebben dit te doen, maar we kunnen pesterijen wel laten stoppen door hier consequenties aan te verbinden welke een negatieve uitstraling op een pester hebben. Door deze benadering kan er zelfs een preventieve werking vanuit gaan. De meest eenvoudige stap tot het terugdringen van het aantal conflicten is een duidelijk en daadkrachtig anti-pestbeleid dat met grote regelmaat onder de aandacht van de leerlingen wordt gebracht. Bij daadwerkelijke conflicten zijn het begrijpen van de situatie, de betrokkenen en vooral het daadkrachtige beleid van essentieel belang.
Om de situatie te begrijpen is het belangrijk te weten dat sommige conflicten worden veroorzaakt door een beschadigd of (nog) niet tot ontwikkeling gekomen deel van de hersenen van de pester. Voor kinderen met een leeftijd tot ongeveer 15 jaar zijn de onderontwikkelde hersenen mogelijk van toepassing. Het deel van de hersenen waarin het verband tussen oorzaak en gevolg wordt verwerkt is pas rond het 14e levensjaar voldoende ontwikkeld. Het is ook om die reden dat ouders/verzorgers wettelijk aansprakelijk zijn voor het doen en laten van het kind dat de leeftijd van 15 jaar nog niet heeft bereikt. De Belgische wetgeving spreekt zelfs van een leeftijdsgrens van achttien jaar, ofwel de ‘jaren des onderscheids'.
Naast de wettelijke aansprakelijkheid is ook de morele aansprakelijkheid van toepassing. Men behoort een kind zodanig op te voeden dat het anderen niet tot last is. En daarmee komen we bij de kern van de pesterijen. We hebben namelijk wèl last van de pesters. Het zou voor de hand liggen om de ouders te vragen dit gedrag te corrigeren maar meestal worden zulke verzoeken opgevat als een inmenging in de vrijheid van het opvoeden. Op- of aanmerkingen over het gedrag van een kind wordt door diens ouders als een persoonlijke aanval ervaren. Dit heeft er toe geleid dat er anti-pestmethodes zijn bedacht om het slaande, schoppende, krabbende of scheldende kind met fluwelen handschoentjes aan te pakken. Als gevolg hiervan is de bescherming van de pester een prioriteit geworden. Ter illustratie: 'Meester, ik word gepest!' leidt tot de vraag 'Word je gepest of geplaagd?' En tot 'Ik zal er eens op letten!' Vergelijk dit eens met de situatie waarin de auto van de meester bekrast wordt: 'Meester, uw auto wordt bekrast!' 'Bedoel je krassen of poetsen?' en; 'Ik zal er eens op letten!'
De reactie van de pester (en diens ouders) heeft tot gevolg dat er methodes zijn, en worden, ontwikkeld welke niet de oorzaak maar de gevolgen van de pesterijen aanpakken. Deze opmerkelijke benadering lijkt legitiem want het slachtoffer heeft ook 'schuld'. Het heeft ADHD, PDDNOS, rood haar, het stottert, is homo, et cetera. Maar een kind wordt niet gepest vanwege iets; het wordt gepest mèt iets.
Pesten speelt zich af tussen twee personen, een pester en een gepeste, meer niet! Het is onjuist te denken dat pesten een groepsproces is. De groep heeft een leider en deze bepaalt het gedrag van de groep. Om de gedragingen van de groep te veranderen zullen de opdrachten van de leider moeten veranderen. We vinden dit terug in elke gezelschapsvorm waarin sprake van samenwerking moet zijn. De sportclub heeft een aanvoerder, het bedrijf heeft een chef en het leger heeft een generaal. Het is uiterst belangrijk om elke actie die gericht is tegen de pesterijen van een groep, te richten op de leider van die groep. Om inzicht in het groepsgedrag van de peergroup van de pester te krijgen is de ervaring en deskundigheid van de docent nodig. Deze kent de kinderen in de groepsituatie en kent ook de leider binnen de peergroup. De inbreng van deze kennis kan van doorslaggevend belang zijn bij het oplossen van aan pesten gerelateerde conflicten.
Basisregels voor het stoppen van pesterijen:
Stap 1
Direct stoppen met pesten.
Pesten veroorzaakt schade. Niet alleen materiële- maar ook emotionele schade en letselschade. Daarnaast is er derving van levensvreugd. Naarmate de pesterijen voortduren zal de frequentie en ernst van de pesterijen toenemen en zullen ook de klachten verergeren. Er is dus alle reden om de pesterijen zo snel mogelijk te stoppen. Dit kan door de pesterijen schriftelijk vast te leggen met een vragenformulier voor zowel het gepeste kind als de pester. Kopieën van deze twee vragenformulieren worden door de wederzijdse ouders ter kennisneming getekend en de eerstvolgende schooldag ingeleverd bij de leerkracht. Op het vragenformulier van de pester staat de opdracht aan diens ouders hun kind direct te laten stoppen met pesten. Dit is geen vrijwillige opdracht want geen of onvoldoende medewerking hieraan kan civielrechterlijke gevolgen hebben. De school is in deze geen strijdende partij! Zij heeft een bemiddelende en adviserende rol in plaats van een probleemoplossende taak. Op deze wijze blijft de vertrouwensrelatie met de school ongeschonden.
De pester krijgt een Pauzekaartje waarmee het voor een periode van minimaal één week, elke aanwezigheid op het schoolplein bij aanvang moet melden bij de pleinwacht.
Stap 2
Schade opnemen.
Hoe groot is de door het pesten veroorzaakte schade? Welke stappen moeten er worden gezet om de schade te laten vergoeden of te compenseren? Het vaststellen van de schade is het werk van deskundigen. Bijvoorbeeld de fietsenmaker, de dokter, de psycholoog enzovoort. In de meeste gevallen gaat het om geringe materiële schades welke onderhands kunnen worden afgewikkeld. Voor complexere schades is het raadzaam juridisch advies in te winnen of een beroep te doen op de rechtsbijstandverzekering.
Stap 3
De situatie terugbrengen naar hoe deze was vóór de pesterijen waren begonnen.
Materiële schade is vrij eenvoudig te vergoeden, dit in tegestelling tot emotionele schade. Afhankelijk van de ernst van de pesterijen kan de emotionele schade zich destructief openbaren. Dit geldt voor zowel de pester als het slachtoffer. De pester moet sociaal gedrag aanleren en het slachtoffer moet geholpen worden het zelfrespect en zelfvertrouwen terug te winnen. In beide gevallen moet deskundige hulp worden ingeroepen. Een laag zelfbeeld, stress, hoofdpijn en bedplassen zijn de meest bekende klachten welke een direct gevolg zijn van pesterijen, maar de belangrijkste klacht wordt meestal niet genoemd: uitsluiting! Een gepest kind wordt buitengesloten, geïsoleerd en zelfs verstoten. Elk contact met een leeftijdgenoot wordt 'verboden' en dat juist op het moment dat die sociale contacten zo belangrijk zijn om als een evenwichtig persoon op te groeien. Het relativerend vermogen van zowel de peergroup als de beste vriend(in), maakt dat relatief onbelangrijke gebeurtenissen een enorme inslag kunnen hebben op de verdere emotionele ontwikkeling.
Slachtoffers van pesterijen zijn de pesters èn de gepesten. Beiden moeten geholpen worden om later een volwaardig zelfstandig leven te kunnen leiden. Pesterijen moeten zo snel mogelijk worden gestopt en langdurig worden voorkomen. Met het Pestbriefje kan dit bereikt worden. Het Pestbriefje kan ook zorgen voor schadeloosstelling maar voor het vervolg hierop, de begeleiding tot een volwaardig leven, is de inzet van een deskundige coach onmisbaar.
Als vader van een gepest kind vind ik het onbegrijpelijk dat:
• pesterijen zo lang mogen voortduren;
• het zo lang duurt voor de ouder wordt geïnformeerd;
• deskundigen al 30(!) jaar onderzoek doen en nog steeds geen werkende methode hebben gemaakt;
• er geen enkele methode is die gebruik maakt van de deskundigheid van leerkrachten en coaches;
• er zo weinig samenwerking is op dit gebied.
Met het Pestbriefje hoop ik dit te veranderen. Op www.pestbriefje.com kunt u het gratis proefpakket downloaden en eventueel op de school van uw kinderen kenbaar maken.
Samen spelen, samen leren, samen werken. Daar hoort pesten niet bij!
Rinus Rodenburg
VOF Het Pestbriefje
Abonneren op:
Posts (Atom)