Die toon waart ook zeker door de actieplannen voor beter onderwijs die minister Van Bijsterveldt en staatssecretaris Zijlstra gisteren presenteerden. Woorden als ‘presteren’, ‘excellentie’ en ‘ambitie’ vallen bijna om de andere zin, evenals de frase ‘de lat moet hoger’. Het is duidelijk: dit kabinet wil breken met de gelijkheidsideologie die het Nederlandse onderwijs lange tijd zou hebben gekenmerkt.
In grote lijnen moet dit streven worden toegejuicht. Niet alleen zwakke leerlingen hebben recht op passend onderwijs, ook de betere leerlingen moeten worden uitgedaagd. Dat is niet alleen goed voor de economie, het is ook een kwestie van rechtvaardigheid.
Bij de uitwerking is echter enige voorzichtigheid geboden.
Scholen moeten zich ook bekommeren om zwakkere leerlingen of leerlingen die om allerlei redenen tijdelijk minder presteren.
Het recente echec in het hbo liet zien hoeveel schade kan worden aangericht als een sector zich richt op de doelen die de overheid stelt, in dit geval het aantrekken en laten afstuderen van zo veel mogelijk studenten. Zo schuilt er ook een gevaar in het aanwakkeren van de concurrentie tussen scholen, waarvan de beste zich met de titel ‘excellente school’ mogen tooien.
Aandacht voor de betere leerlingen is prima, maar scholen moeten zich ook bekommeren om zwakkere leerlingen of leerlingen die om allerlei redenen (puberteit, ouders in scheiding, psychische problemen, laatbloeiers) tijdelijk minder presteren. Nu al wordt erg snel tegen leerlingen gezegd dat ze beter kunnen ‘afstromen’ naar een lager niveau.
Aandacht voor de betere leerlingen is prima, maar scholen moeten zich ook bekommeren om zwakkere leerlingen of leerlingen die om allerlei redenen (puberteit, ouders in scheiding, psychische problemen, laatbloeiers) tijdelijk minder presteren. Nu al wordt erg snel tegen leerlingen gezegd dat ze beter kunnen ‘afstromen’ naar een lager niveau.
Een goed onderwijssysteem kijkt niet alleen naar cijfers en andere ‘opbrengsten’, maar ook naar de individuele leerling die op een zo hoog mogelijk niveau moet worden gebracht, ook als dat wat meer tijd kost.
En dat is nou precies een pijnlijk knelpuntje. Tijd heeft men niet! Overheid verwacht van onderwijs prestaties. Onderwijs verwacht van leerlingen prestaties. Door tijdsdruk en prestatiegericht werken komen kinderen die dat niet kunnen in de knel. Dit met alle gevolgen van dien!
BeantwoordenVerwijderen