We staan aan de vooravond van Passend Onderwijs. Als je overgaat op een nieuw systeem is het misschien goed om te kijken naar wat er in het verleden mis ging.
Platform Verontruste Ouders is voornemens om nog voor het Wetsvoorstel komt een brief te zenden aan het ministerie (Van Bijsterveldt en collega's) en onderwijsorganisaties waarin we duidelijk voorbeelden geven wat er in het verleden niet goed is gegaan. En wat we in het systeem Passend Onderwijs absoluut anders wordt. Opdat Passend Onderwijs echt passend wordt!
Het gaat hier nadrukkelijk niet om namen en rugnummers.
Het gaat om een gebeurtenis, ervaring, wat duidelijk geen passend onderwijs, eerder falend onderwijs was. Aan de hand van reacties zal ik het stuk regelmatig updaten.
Oh ja het is ook niet de bedoeling het goede werk van veel juffen en meesters te ondermijnen. De meeste van hen hebben het goed met onze kinderen voor maar zijn vaak ook gebonden aan regels van hogerhand of onmacht. Het gaat mij om een falend systeem.
Ik kan zo al vier voorbeelden geven
1. Ouders worden onder druk gezet snel de papieren voor het Rugzakje te ondertekenen en een gesprek daarover wordt geweigerd.
2. Roosterwijziging. Juf is er een dag niet maar het is onbekend wie de lessen overneemt. Gevolg kind met autisme raakt overprikkeld door onvoldoende duidelijkheid en moet naar huis.
3.Leerkracht die "al jaren met autisten werkt" weigert kleine aanpassingen te doen in zijn klas die de leerling zouden kunnen helpen. Gevolg: leerling valt uit. Dit gebeurt pas na een zoveelste gesprek waarbij ook hulpverlening aanwezig was. Kleine aanpassingen kunnen zijn een eigen werkplek, extra tijd bij toetsen en examen, duidelijk meegeven van huiswerk ipv dit ergens rechts onderaan op bord te kalken, een stilteruimte waar leerling zich terug kan trekken in geval van overprikkeling.
4. Door onvoldoende structuur begin jaar en einde schooljaar raken leerlingen met autisme en adhd overprikkeld. Geen dag hetzelfde, allerlei extra activiteiten die leuk bedoeld zijn maar door deze leerlingen als overprikkelend worden ervaren. Geen tijd krijgen om te wennen en het op te bouwen, verplicht mee moeten doen terwijl het teveel gevraagd is van kind
5. In boosheid roept een kind met autisme van alles. Dit wordt persoonlijk opgevat en als bedreigend ervaren. Kind wordt hierop afgerekend terwijl dit een uiting van machteloosheid is, van onmacht die eruit geperst moet.
Vul aan met uw ervaringen!Wat ging er mis en hoe had het wel gekund? Wordt u als ouder serieus genomen. Ook goeie ervaringen van harte welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten