http://www.accare.eu/qontex/upload/kamerbrief-over-standpunt-beroepsgroepen-inzake-demedicalisering-jeugd[1].pdf
Volgens staatssecretaris Van Rijn is er sprake van overdiagnosticering van ADHD en daarmee ook medicalisering. Het idee is nu om de richtlijnen voor een diagnose aan te scherpen (multidisciplinair). Het idee is om alleen in ernstige gevallen medicatie voor te schrijven.
Nu hoor ik nog veel te vaak dat het blijft bij het voorschrijven van medicatie. Geen psycho-educatie, geen behandeling geen begeleiding. Zelfs het instellen van de medicatie wordt soms amper begeleid. In de nieuwe richtlijn moet ook een behandel/begeleidingsprotocol worden opgenomen, ook voor de zgn. lichtere gevallen waarvoor geen medicatie (meer) wordt voorgeschreven. En als er wel medicatie voorgeschreven wordt is die behandeling ook zeker nodig.
Wat ernstig is mogen de beroepsverenigingen gaan uitpuzzelen en ik wens ze daarbij veel succes! Val je vaker dan twee keer per week van je stoel, hoe vaak heb je ruzie, is je fietssleutel 4, 8 of 10 keer per jaar kwijt?
Over de perverse prikkels hoeft de Staatssecretaris zich geen zorgen te maken. Immers wordt het Rugzakje gestopt en voor deze kinderen is vaak een PGB-indicatie van onder de tien uur dus komen zij daar niet meer in aanmerking voor. En daarmee ook de TOG-regeling. Vanuit de WMO kunnen deze kinderen vanwege de bezuinigingen ook niet veel verwachten en voor Jeugdzorg is niet per se een diagnose ADHD nodig. Dat is door het verwerpelijke PVDA-beleid de nek omgedraaid. Helaas komt daarmee wel een groot deel begeleiding te vervallen waardoor er wel weer een kans bestaat dat medicatie noodzakelijk is om zich nog enigszins te kunnen handhaven.
Overigens is door de komst van het Passend Onderwijs het mogelijk dat kinderen meer last van hun ADHD krijgen. Meer kinderen in de klas met een beperking en vanuit het speciaal onderwijs naar een reguliere school gaan en minder begeleiding zijn ingredienten om flink last van je ADHD te krijgen. Maar of dat dan onder een perverse prikkel geschaard kan worden?
Ik vraag mij trouwens af wat de aanleiding is voor dit nieuwe beleid. Is het om kinderen met ADHD beter te helpen of is het een bezuiniging: er zijn er te veel met te dure medicatie?
Maar ik ben het wel eens dat niet onnodig voorgeschreven moet worden en onderzoek naar uitwerkingen op het brein is ook alleen maar goed. Maar dan moeten deze kinderen wel goed begeleid worden. Ik ben voorstander van het diagnosticeren bij een kinderarts met specialisatie, kinderpsycholoog of kinderpsychiater waarbij ik aanteken dat het niet voor ieder kind nodig is in deze lijn van de gezondheidszorg te blijven.
Vervolgens komt er een ronde tafel gesprek met VWS en beroepsgroepen. Waarom worden hierbij geen ouders uitgenodigd? Zij zijn het die hun kinderen al of niet medicijnen geven. Wij kunnen onze eigen ervaring(en) onder woorden brengen of andere keuzes in de gezondheidszorg. Wij zijn prima in staat om te vertellen welke behandeling wij voorstaan en aan welke begeleiding behoefte is thuis en op school.
Miek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten