Plots is daar een lawine van maatregelen. Bezuinigingen op Defensie? Check. Kinderopvang wordt duurder. Check. Bezuinigingen op cultuur. Worden morgen bekendgemaakt. Bezuinigingen in zorg. Morgen weten we alles. PGB? AWBZ? Wajong?
Bijna alle betrokken bewindslieden komen de laatste twee weken ineens met vergaande plannen en maatregelen. Hoe is deze stortvloed van Haagse voornemens te verklaren? Er was toch juist kritiek dat het zo lang stil bleef vanuit het kabinet-Rutte?
Inwerken
Ten eerste: zo lang zit het huidige kabinet er nou ook weer niet. Het is vandaag precies een jaar geleden dat Nederland naar de stembus mocht, pas in oktober stond het kabinet-Rutte op het bordes. Ministers en staatssecretarissen moeten zich inwerken, de mensen om hen heen leren kennen, de plannen uit het regeerakkoord door hun ambtenaren laten vertalen tot concreet beleid. Dat gaat, zeker in Nederland, niet van vandaag op morgen. Het duurt even voordat de plannen af zijn en ze aan de buitenwereld bekend kunnen worden gemaakt.
Vergeet daarbij niet: het polderen is in Nederland met het aantreden van het nieuwe kabinet heus niet ineens verdwenen. Er wordt overlegd met gemeentes, met vakbonden, met overlegorganen, met inspraakorganen, met koepelorganisaties, met ziekenhuizen, met zorgverzekeraars, met cultuurwerkgroepen. Kortom, met elke instantie die Nederland, polderland te bieden heeft. Niet alleen om te praten over de inhoud van de plannen, maar ook om te bespreken hoe deze het beste kunnen worden uitgevoerd.
Weerstand
Dat laatste is de tweede reden waarom er nu zo veel plannen tot ons komen; de eerste fase van het polderen is voorbij, de beleefdheden zijn uitgewisseld. Nu komt de fase van de weerstand. Denk aan de gemeentes die niet akkoord gaan met de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen, denk aan de culturele sector die op haar achterste benen staat.
Het is dus de tijd voor de politici om de publiciteit op te zoeken, om de druk op te voeren. De politiek heeft geluisterd, heeft misschien zelfs adviezen van polderpartners overgenomen, en stelt nu de voorwaarden. En doet dit niet op een zachtzinnige manier. 'U krijgt hier spijt van', zei Donner gisteren tegen de Nederlandse gemeenten. Willen ziekenhuizen toch niet concurreren op de manier die minister Schippers voorstelt, dan komen er andere plannen op tafel, die de ziekenhuizen al helemaal niet zien zitten. Krijgt het Nationaal Historisch Museum de tientallen miljoenen euro's voor huisvesting niet razendsnel bij elkaar, dan schrapt staatssecretaris Zijlstra de subsidie volledig.
Tijdsnood
De derde reden: het kabinet heeft - als het de rit uitzit - tot 2015 om 18 miljard te bezuinigen. 2015 komt rap dichterbij, dus veel bezuinigingen zullen volgend jaar al moeten ingaan om die streefdatum te halen. Daarom moet er nog voor het zomerreces, dat al over 3,5 week ingaat, op veel terreinen spijkers met koppen worden geslagen. Een voorbeeld: ingrepen in het basispakket van de zorg moeten uiterlijk op 1 juli door de Kamer zijn goedgekeurd, anders mogen ze niet per 1 januari worden doorgevoerd.
De maatregelen die nu worden doorgevoerd zijn vooral maatregelen waarover VVD, CDA en PVV het eens zijn, en waar dus een meerderheid in de Tweede Kamer voor bestaat. Na Prinsjesdag wordt het nog spannender. Dan moet het kabinet immers ook maatregelen gaan aankondigen waarvoor het actief op zoek moet naar meerderheden, zoals minister Kamp nu moet doen in zijn wens het ontslagrecht te versoepelen. Iets waar gedoogpartner PVV fel op tegen is.
Inwerken
Ten eerste: zo lang zit het huidige kabinet er nou ook weer niet. Het is vandaag precies een jaar geleden dat Nederland naar de stembus mocht, pas in oktober stond het kabinet-Rutte op het bordes. Ministers en staatssecretarissen moeten zich inwerken, de mensen om hen heen leren kennen, de plannen uit het regeerakkoord door hun ambtenaren laten vertalen tot concreet beleid. Dat gaat, zeker in Nederland, niet van vandaag op morgen. Het duurt even voordat de plannen af zijn en ze aan de buitenwereld bekend kunnen worden gemaakt.
Vergeet daarbij niet: het polderen is in Nederland met het aantreden van het nieuwe kabinet heus niet ineens verdwenen. Er wordt overlegd met gemeentes, met vakbonden, met overlegorganen, met inspraakorganen, met koepelorganisaties, met ziekenhuizen, met zorgverzekeraars, met cultuurwerkgroepen. Kortom, met elke instantie die Nederland, polderland te bieden heeft. Niet alleen om te praten over de inhoud van de plannen, maar ook om te bespreken hoe deze het beste kunnen worden uitgevoerd.
Weerstand
Dat laatste is de tweede reden waarom er nu zo veel plannen tot ons komen; de eerste fase van het polderen is voorbij, de beleefdheden zijn uitgewisseld. Nu komt de fase van de weerstand. Denk aan de gemeentes die niet akkoord gaan met de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen, denk aan de culturele sector die op haar achterste benen staat.
Het is dus de tijd voor de politici om de publiciteit op te zoeken, om de druk op te voeren. De politiek heeft geluisterd, heeft misschien zelfs adviezen van polderpartners overgenomen, en stelt nu de voorwaarden. En doet dit niet op een zachtzinnige manier. 'U krijgt hier spijt van', zei Donner gisteren tegen de Nederlandse gemeenten. Willen ziekenhuizen toch niet concurreren op de manier die minister Schippers voorstelt, dan komen er andere plannen op tafel, die de ziekenhuizen al helemaal niet zien zitten. Krijgt het Nationaal Historisch Museum de tientallen miljoenen euro's voor huisvesting niet razendsnel bij elkaar, dan schrapt staatssecretaris Zijlstra de subsidie volledig.
Tijdsnood
De derde reden: het kabinet heeft - als het de rit uitzit - tot 2015 om 18 miljard te bezuinigen. 2015 komt rap dichterbij, dus veel bezuinigingen zullen volgend jaar al moeten ingaan om die streefdatum te halen. Daarom moet er nog voor het zomerreces, dat al over 3,5 week ingaat, op veel terreinen spijkers met koppen worden geslagen. Een voorbeeld: ingrepen in het basispakket van de zorg moeten uiterlijk op 1 juli door de Kamer zijn goedgekeurd, anders mogen ze niet per 1 januari worden doorgevoerd.
De maatregelen die nu worden doorgevoerd zijn vooral maatregelen waarover VVD, CDA en PVV het eens zijn, en waar dus een meerderheid in de Tweede Kamer voor bestaat. Na Prinsjesdag wordt het nog spannender. Dan moet het kabinet immers ook maatregelen gaan aankondigen waarvoor het actief op zoek moet naar meerderheden, zoals minister Kamp nu moet doen in zijn wens het ontslagrecht te versoepelen. Iets waar gedoogpartner PVV fel op tegen is.
Bron: vk.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten