Telefonisch interview met Psy...

Na het rondetafelgesprek over ADHD hebben we een telefonisch interview gehad met Psy. Wij Suzan, Pieter, Jilles en Chantal, hebben alle vier iets kunnen vertellen over het rondegesprek

Pieter vertelde aan Psy o.a. dat de strekking van het gesprek;  bemoei je er niet mee had moeten zijn. Blijf van me af!  Kom niet tussen mij en de hulpverlener!

Laat de professional zorg op maat leveren. Laat de politiek zich niet bemoeien met de behandeling, methoden en medicatie bij ADHD. Het gevaar van het gesprek is dat iedereen zijn eigen casus bespreekt. Voor iedereen met ADHD gelden andere behandelingen en medicatie dat voor hen op maat gemaakt is. De professionals zien meerdere casussen en kunnen een beter oordeel geven wat het beste is. Pieter vindt het pijnlijk dat deskundig naast alternatief aan tafel zit.

Jilles vertelde aan Psy dat waar medicatie nodig is, medicatie gegeven moet worden. Wij geven onze kinderen niet zomaar wat. Zijn eigen ervaring met de ontdekking van ADHD was dat hij zich erg veel met de gesprekken van andere mensen bemoeide. Dat had hij helemaal niet door. Hij vond dat normaal. Totdat hij zelf medicatie is gaan nemen. " Het leek of ik met mijn hoofd in een vissenkom zat. Het geluid werd gedempt en ik hoefde niet alle gesprekken meer op te nemen. Ik kon eindelijk een één op één gesprek voeren, zonder andere gesprekken onbewust af te luisteren." 

Hij zei wel dat we  in de gaten moeten blijven houden, dat wat voor de één werrkt, voor een ander niet hoeft te werken.

Suzan vertelde dat Lea Bouwmeester veel aan het gesprek heeft gehad, maar dat zij dat gevoel niet deelde. Suzan vindt het noodzakelijk dat beide partijen er een goed gevoel over moeten hebben. Suzan had het graag over het onder- en over diagnosticeren bij ADHD willen hebben en over het gevaar van als er geen behandeling bij ADHD  gegeven wordt.

Ook had Suzan het graag willen hebben over de verschillende afgifteprofielen van de medicijnen. Ook hier geld;  wat bij de een werkt hoeft bij de ander niet te werken. De gemiddelde ADHD-er bestaat niet, dus de gemiddelde tijd van 4 uur dat staat voor het geven van Ritalin volstaat ook niet.

Chantal heeft verteld over de neurofeedback en de brief van dochter. Lea bouwmeester had gevraagd of waarom wij neurofeedback niet wilden proberen. Ik vertelde dat ik daar de noodzaak niet van inzag, omdat ik nu iets heb gevonden dat werkt. Waarom zou ik iets wat werkt weggooien?

De brief van mijn 13 jarige dochter is voorgelezen in de Tweede Kamer. Men was ervan onder de indruk en Lea Bouwmeester heeft de brief in ontvangst genomen. Zij zal mijn dochter een persoonlijk bedankje sturen en een uitnodiging. Die brief zien wij dan ook graag tegemoet.

De algemene conclusie is dat wij van mening zijn dat het gesprek enorm de kant opging van alternatieve geneeswijzen en Leonardo scholen voor Hoogbegaafde kinderen. Dit was niet het onderwerp van het gesprek.

ADHD hoort niet in de politiek thuis. En als ADHD al in de politiek besproken wordt, zorg er dan ook voor dat je de expertise in huis hebt.

Doe je huiswerk!

Chantal