woensdag 30 januari 2013

durf te ontzorgen! blog pieter hilhorst Trouw en reactie

In Trouw (sociale vraagstukken) een blog van Pieter Hilhorst getiteld durf te ontzorgen! http://www.trouw.nl/tr/nl/6704/Sociale-Vraagstukken/article/detail/3384380/2013/01/28/Durf-te-ontzorgen.dhtml

In zijn blog stelt Pieter Hilhorst dat opvoeden steeds meer een zaak van de ouders alleen is geworden. Er is geen hulp meer van de omgeving en er worden meer en meer eisen gesteld aan de opvoeding. Er is een toename van diagnoses, Jeugdzorg en Rugzakjes. Met behulp van Eigen Kracht en sociale netwerken maken we niet langer opvoedvragen tot zorgproblemen.

Ho! Een kind met een diagnose ADHD of autisme (ik noem even die twee want daar is het meest om te doen) dat gaat m.i. wel wat verder dan een paar opvoedvragen!
Ik denk dat in deze maatschappij meer diagnoses zijn. Ook iemand met een lichte vorm van ADHD komt tegenwoordig al snel in de problemen. Het is ook niet voor niks dat bijv. depressie of burn-out een steeds vaker gestelde diagnose zijn. Ja er is wel degelijk iets mis met deze maatschappij, enerzijds tolereren we steeds minder wat anders is, de eisen worden in een fors tempo hoger. Anderzijds kunnen ook steeds minder mensen de ratrace bijhouden.
Ik ben het dan ook eens dat de maatschappij moet veranderen. Ik snak bijv. naar meer begrip en solidariteit. Maar dat zie ik nu en met deze regering niet gebeuren.

Laten we om te beginnen accepteren dat er meer diagnoses zijn. Maar ook dat mensen niet voor de lol de psychiatrie in gaan. Er wordt geen onnodige hulp gevraagd en gegeven. En dat kan prima samen met Eigen Kracht. Samenzorg. Een psychiater vertelde me dat hij erg blij is meer te weten over deze mogelijkheid. Hij diagnosticeerd en behandeld, maar ziet ook dat moeder een taalprobleem heeft, dat er een enorme schaamte leeft want taboe, en dat zij soms niet op afspraken verschijnt omdat er gewoon geen geld is voor de bus. Daar kan en mag de psychiater niets aan doen. Maar hij kan deze vrouw wel verwijzen naar Eigen Kracht. In de GGZ is men zich steeds meer bewust dat het een prima aanvulling kan zijn. Over het beste van twee werelden is een verslag gemaakt hier verderop.

Dan: was vroeger werkelijk alles beter? Mijn licht verstandelijk beperkte oom met autisme kreeg op het platteland helemaal geen hulp van de buren destijds. Ja hij hobbelde wat mee en werd als vreemde snoeshaan min of meer geaccepteerd. Maar hij werd ook flink in de maling genomen. Zorgde men toen zo veel beter voor elkaar? Zijn de sociale wetten niet juist ontstaan doordat er te weinig hulp was? Geloven we niet al te graag dat vroeger en dan bij voorkeur op het platte land alles beter was? Vroeger stuurde men de gekken naar een gesticht in het bos. Nu leven ze meer en meer in de maatschappij.Hospitalisatie komt minder voor dan vroeger.

Eigen Kracht is niet bedoeld om de GGZ weg te bezuinigen maar aanvullend. Hoe vroeger een kind de GGZ in kan hoe sneller hij of zij daar weer uit kan. Met minder hulp en begeleiding dan wanneer eerst een crisissituatie was ontstaan. GGZ voorkomt erger.

Er wordt een beeld geschetst van niet capabele ouders die maar naar de GGZ rennen en hun opvoedingsprobleem tot zorgprobleem maken. Tegen deze visie verzet ik mij sterk. Zo zet je ouders ook niet in hun kracht. Dit blog roept reacties op als ouders moeten strenger zijn, meer opvoeden, meer thuis zijn. Ouders gaan naar de GGZ omdat hun kind uitvalt. Op school, met vriendjes, in de familie.

Samenzorg in plaats van zelfzorg. In Eigen Kracht Conferenties worden oplossingen bedacht door het netwerk maar worden vaak ook heel gerichte vragen aan de hulpverlening gesteld (er is onderzoek naar gedaan over het aantal mensen dat ook een beroep doet op hulpverlening, wel vaak minder hulp dan zonder conferentie). Verschil is dat mensen gaan denken waar kan de hulpverlening ons bij helpen, welke zorgvraag heb ik. En kan men dat bieden?

Moet de vraag niet veel meer zijn: hoe voorkomen we dat kinderen uitvallen? Kijk naar het systeem op school. Hoe zorgen we er met elkaar voor dat anders zijn meer geaccepteerd wordt en de goede kanten van een mens met een diagnose niet uit het oog verloren worden?
Door mensen uit hun PGB, uit hun Rugzakje en uit de Jeugdzorg te halen en ze volledig terug te werpen op Eigen Kracht creeer je grote problemen maar daar is o.a. de PVDA blind voor.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten