We hopen dat ze het lef hebben het te plaatsen....
Beste
Volkskrant,
Hierbij een gelegenheidsblogje van verontruste ouders
HET BESTAANSRECHT VAN ONZE KINDEREN
Aandachtig heb ik de afgelopen dagen jullie berichtgeving en columns
gelezen over stoornissen als ADHD en dyslexie.
Een gedachte bekruipt mij steeds meer: mag mijn kind van u wel
bestaan?
Waarom worden stoornissen zo onder vuur genomen?
Welk doel wilt u hiermee bereiken.
Ik weet zeker dat met mij heel veel ouders zich gekwetst voelen.
Eigenlijk wacht ik op een artikel of column waarin autisme kritisch onder
uw loupe wordt genomen.
Dat meneer Asperger eigenlijk een beetje seniel was en mevrouw Wing teveel
geobserdeerd was door driehoekjes.
Natuurlijk mag een diagnose niet te snel gesteld worden maar is dat wel
zo?
Heel veel kinderen hebben baat bij een goede behandeling en begeleiding.
Slechts wat aanpassingen in de directe omgeving, waaronder ook school, zijn vaak
niet afdoende.
Net zo min dat kinderen van veel voorlezen genezen kunnen worden van hun
dyslexie.
In uw krant staat verder te lezen dat het kneusjes zijn, en dat ouders maar
gewoon wat meer de baas moeten worden.
En oh ja, hardlopen schijnt ook effectief te zijn.
Ik kan u vertellen dat ouders alles uit de kast trekken om hun kind te
helpen. Maar wat als dat niet genoeg is?
En of een probleem nu door A of B komt is ook niet relevant. Het gaat om de
juiste hulp en begeleiding.
Ik lees vanavond dat kinderen met een beperking 3 tot 4 maal zo vaak in
aanraking komen met geweld.
Deze kinderen zijn geen kneusjes, maar wel kwetsbaar.
En als hun probleem niet goed onderkend wordt en zij geen goeie hulp en
begeleiding krijgen worden zij nog kwetsbaarder.
Het gaat al slecht met hun positie. PGB wordt afgepakt, we moeten maar
afwachten hoe het straks gaat met Passend Onderwijs, doordat ZZP 1-3 straks geen
recht meer heeft op intramurale zorg dreigen ze voor de zoveelste keer tussen
wal en schip te vallen en straks zijn zij afhankelijk van de gemeente als het
gaat om zorg en voorzieningen.
En daarmee afhankelijk of die gemeente het wel gesnipt gesnapt en gesnopen
heeft.
Ik heb het dan nog niet eens over (leerlingen)vervoer, hoge eigen bijdrages
etc. Ondertussen geeft u uw columnisten de vrije ruimte om zich ongehinderd door
enige kennis van zaken uit te laten
over allerhande stoornissen. En voor de zoveelste keer wordt mevrouw
Batstra aangehaald die het toch ook niet allemaal zo bedoeld heeft.
Ik stel u voor eens een interview te hebben met een moeder van een kind met
stoornissen.
Ondergetekende toont zich daar graag toe bereid.
Mijn kinderen hebben autisme, adhd en een licht verstandelijke beperking
(dat laatste ook alleen maar omdat de IQ maatregel van tafel is)
Angelique heeft een zoon met PDD-NOS, ADHD, met een disharmonisch profiel
en neiging tot selectief mutisme. Hij spreekt buitenshuis niet of
nauwelijks.
Ik zou het dan graag willen hebben over hoe wij hiermee leven, welke
aanpassingen daarvoor nodig zijn, over medicatie, maar vooral ook over mijn
angsten.
Angst dat mijn kind niet welkom is in deze maatschappij, angst voor de
toekomst, angst doordat voorzieningen wegvallen.
Omdat ik het nodig vind dat ook deze kant van de medaille belicht mag
worden.
Met vriendelijke groet
Anne-Miek Wijnbergen
Angelique Bergsma
Platform Verontruste Ouders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten