Vanavond hebben we een bijzondere, constructieve, vergadering gehad. Aanwezig waren Robert Vermeiren, Rodriques Pereira, Arga Paternotte (Balans), Gera Schutte, Suzan Otten-Pablos, en wij van Platorm Verontruste Ouders Angelique Bergsma en Miek Wijnbergen. Noordzij kon er helaas niet bij zijn maar is ook zeer betrokken. Ik lees termen op twitter als samen bouwen aan de toekomst voor onze kinderen, zeer stimulerende avond. Ik sluit me hier helemaal bij aan.
Waar het om gaat: De laatste jaren was het in komkommertijd altijd raak. Dan kwam er weer eens sensatiebericht over verslaving aan Ritalin, of pruttelde de media wel eens over gewoon grenzen stellen of desnoods een pak op de broek waardoor drukke kindjes wel in het gareel te houden zijn. Toen was er Zembla waarin een erg ongenuanceerd beeld werd neergezet over ADHD. Meer programma's volgden maar de laatste tijd loopt het werkelijk de spuigaten uit! Zelfs de politiek bemoeit zich ermee o.a. met Ronde Tafelgesprekken. De teneur: de diagnose ADHD is een modeverschijnsel die te vaak gesteld wordt en kinderen worden overvoerd met gevaarlijke medicatie. En de psychiatrie wordt gefinancierd door de pharmaceutische industrie en anders Balans wel!
Wij willen graag een genuanceerd beeld geven van ADHD. Wat betekent ADHD in het dagelijks leven, binnen het gezin, op school. Er moet aandacht zijn voor de zware opvoedingstaak, voor leerkrachten die soms met de handen in het haar zitten. Voor goeie therapie. Wat je kunt doen om een kind met ADHD te helpen. Maar ook de vele leuke kanten die aan ADHD zitten. Want ondanks dat we soms een beetje chaotisch waren en ik soms een beetje vertraagd reageerde (de enige autist in het gezelschap) hebben we ook hele zinnige enthousiaste plannen gemaakt. Daarover zullen jullie ons nog uitgebreid horen in de toekomst. Want het roer met om!
Het was bijzonder met betrokken medici om tafel te zitten met hart voor ouders en vooral ook onze kinderen.
De ouders hebben nog een gezellige nazit gehad op het terras. Het was een beetje koud maar we waren zo enthousiast. We moesten echt even napraten zo vol energie en enthousiasme waren we.
Wordt vervolgd!!
Met respect voor mening van andere ervaringsdeskundigen en ouders:
BeantwoordenVerwijderenAutisme-diagnose aan de kaak stellen een goede ontwikkeling? Misschien als het autisme marginaal is. Maar dan nog kun je soms beter weten wat er aan de hand is. Vroeger kreeg je eindeloos gezeur dat je gewoon mee moest doen met anderen, ipv urenlang vogelnesten bekijken. Ook krijg je in de tienertijd een keer door dat je geen contact kan leggen zoals anderen. Vroeger was iedereen een onbeschreven blad. Het gevolg was dat ik uren- en urenlang alleen op mijn kamer zat te piekeren hoe ik in vredesnaam als anderen kon worden. En waarom dat niet lukte en waarom ik dan wel tekort schoot. Waarom niemand mij mocht. Ik werd er bijna paranoïde van, dacht dat men een complot tegen mij smeedde. Het is minder riskant als je dan weet dat je gewoon tegen autisme aan zit. Dan doe je gewoon wat je kunt, zonder er ook nog maar over te piekeren.
En nu ik een relatie heb weet ik eindelijk waarom ik mijn partner altijd maar weer afwijs. Ik kan niet tegen onverwachtse contacten. Omdat ik weet dat ik heel snel overprikkeld ben zoek ik veel rust en kan ik normaal functioneren. En ik weet heus wel dat ik geen echt autisme heb, ik ken namelijk ook mensen die dat hebben en dat is veel erger. Toch is het 'weten' een hulpmiddel om te voorkomen dat er van alles mis gaat.
Ervaringsdeskundige volwassene