antwoord op reactie Laura Batstra

Beste Miek Wijnbergen,
Als ik je tekst lees, dan zie ik dat we het behoorlijk eens zijn over wat problematisch drukke en ongeconcentreerde kinderen en hun ouders nodig hebben. Steun, zowel van de naaste omgeving als van professionals, hulp die inspeelt op jouw individuele hulpvraag en situatie, respect, waardering, etcetera. We verschillen alleen van mening over de vraag of er voor dergelijke hulp en ondersteuning altijd een kindgebonden diagnose nodig is. Ik denk van niet.
Je schrijft dat ik milder en genuanceerder ben geworden, maar misschien kun je mijn boek nog eens doorlezen en eens kijken of ik daarin niet al mild en genuanceerd was, in ieder geval naar kind, ouders en leerkrachten toe.
Ik geef toe dat de titel provocerend kan overkomen, als je 'm niet leest zoals ie bedoeld is. Ik had werkelijk niet verwacht dat er zoveel mensen in het publieke domein zouden reageren op een boek waarvan ze alleen de titel en achterflap gelezen hebben. Daar heb ik me enorm op verkeken.
Overigens zijn er ontzettend veel ouders die me gemaild en gebeld hebben omdat ze zich gesteund voelen door mijn boek. Bij het PVO is het helaas totaal verkeerd gevallen. Deels natuurlijk omdat we het oneens zijn over bepaalde dingen, maar deels denk ik ook omdat we elkaar niet goed begrepen hebben. Wat dat betreft ben ik het met je eens dat het mogelijk moet zijn om nader tot elkaar te komen.
Hg
Laura Batstra

Geplaatst door Laura Batstra op Platform Verontruste Ouders op donderdag, mei 31, 2012

Beste Laura,

Is het altijd nodig een kindgebonden diagnose te stellen om de juiste hulp te krijgen?

Nee, dat denk ik niet. Ook zonder ‘etiket’ zouden kinderen (en hun ouders!) hulp moeten krijgen.

Maar het hangt er wat mij betreft af hoeveel hinder kinderen ondervinden. Als kinderen zich niet goed ontwikkelen omdat ze dermate last hebben van hun makke dan is een diagnose gerechtvaardigd.

Ook kan het zijn dat om tot de juiste hulp te komen een diagnose nodig is.

We zijn het er, naar ik aanneem, over eens dat ADHD in verschillende gradaties voor komt. Dus sommige kinderen kunnen zich met de juiste aanpak thuis en op school goed redden.

Maar vaak lopen kinderen dermate vast, zitten ouders aan hun plafond van hun mogelijkheden, dat wel een diagnose nodig is opdat ook de juiste hulp opgestart kan worden.

Niet altijd maar vaak kan medicatie erg helpend zijn. En als je merkt dat de therapie niet goed werkt is dat zeker een optie.

Ik ben ervan overtuigd dat mensen vaker de diagnose ADHD krijgen in vergelijking tot vroeger. Dat komt omdat het nu veel beter onderkent wordt (de vooruitgang van de medische wetenschap) maar ook omdat er vroeger andere mogelijkheden waren voor mensen die het op school niet zo goed deden. De maatschappij stelt steeds hogere eisen dus vallen meer mensen uit. Autisme wordt daardoor ook meer gediagnosticeerd. Dat aan de kaak stellen vind ik wel een goede ontwikkeling. Mogen mensen anders zijn alsjeblieft? Moeten we wat meer tolerant worden? Maar ook is men bereid aanpassingen te doen zodat meer mensen mee kunnen.

Wellicht spreken we elkaar nog eens om van gedachten te wisselen.

Met vriendelijke groet,

Miek Wijnbergen

Angelique Bergsma

Platform Verontruste Ouders