Leve de autist! We hebben hem nodig! Dat is de kop die boven de column van Aleid Truijens in de Volkskrant staat.
Wat ik jammer vind is dat de autist zo stereotiep neergezet wordt. Is autisme iets om trots op te zijn? (proud to be aut)
In mijn ogen kan alleen de psychiater de diagnose stellen. Als je extra hulp en begeleiding nodig hebt is een diagnose nodig. Ook onze maatschappij speelt ongetwijfeld een rol, maar veel meer nog de wetenschap. Er is zoveel meer bekend over autisme, en het wordt steeds beter en eerder onderkent.
Autisme is een andere manier van zijn. Het valt niet mee om de aansluiting keer op keer net te missen. Zeker niet als men zich hier van bewust is.
Als studenten zich om een interessant imago aan te meten 'een beetje auti' noemen vind ik dat een slechte zaak. Autisme is niet iets om mee te dwepen. Relaties zijn vaak moeizaam, en lopen niet zelden stuk.
Maar er zijn ook veel boeken met ervaringsverhalen waarin mensen langzaamaan hun eigen plek vinden op deze vreemde wereld, waar zij terecht trots op kunnen zijn.
Het is hoog tijd dat autisme erkent wordt, en zelfs een beetje begrepen. Moeten we een tekort zien als een voordeel? Dat kan, bijv. in bepaalde beroepen. In ieder geval moete we de mogelijkheden zien. En hoe kunnen we helpen de wereld een stukje meer begrijpelijk te maken. Wat is er nodig om in deze wereld redelijk te kunnen functioneren? In ieder geval wil ik Aleid dit meegeven: DE autist bestaat niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten