Onderwijsstaking Amsterdam ArenA

Vandaag was het dan zover. Om kwart voor elf pikte ik mijn vriendin op bij de Mediamarkt en togen we naar ingang B. Het was al flink druk. Na heel wat trappen opgelopen te zijn vonden we uiteindelijk onze plaatsen recht voor het podium eerste rij. Ik heb nog nooit zo dichtbij het doel gezeten whaha! Het programma was gevarieerd en er waren allerlei forums. De bonden, schoolbesturen, leerkrachten, ouders en leerlingen. Allemaal waren we vertegenwoordigd. Zelf heb ik namens Platform Verontruste Ouders wat kunnen zeggen over onze angst en zorg, wat we als ouders willen. Altijd te kort dus ik vond wel dat ik wat had moeten zeggen dat ik niet gezegd had maar heee....voor meer dan 50.000 man/vrouw spreken is ook best lastig. Mijn vriendin (klasse-assistent en moeder van een kind op speciaal onderwijs) werd ook nog ondervraagd tot haar schrik. Ik was natuurlijk weer de enige die een supporter had meegenomen. Mooi was ook de moeder met haar zoon die de minister in de ArenA de rode kaart toonde. Haar zoon had verteld dat de begeleidster ziek was maar dat er gelukkig een andere was gekomen. Dat moeten we straks helemaal missen, zo had ze haar zoon uitgelegd. Maddy heeft een column voorgelezen, wat ik persoonlijk ook erg indrukwekkend vond. Haar zoon liep gewoon mee. Dat was een hele overwinning (Maddy is moeder van een zoon met autisme). Maar hoe moet het straks, als er geen begeleiding meer is?
Er waren ook kinderen van Heliomare. Zij boden Emile Roemer hun petitie aan in de vorm van een gevouwen vliegtuigje. Er werden ook tweets van politici als Hans Spekman, D66, Jesse Klaver, en Roemer voorgelezen. De muziek was lekker stevig dus er werd ook veel gehost. Er was zelfs een strijdlied waarbij iedereen floot.
Dit was de grootste onderwijsstaking ooit. Vooral het verlies aan begeleiding, de grote klassen, de te grote werkdruk, kwaliteit van het onderwijs en natuurlijk de absurde prestatiebeloning die van tafel moet. Elk kind telt!
Geen woord over het slechte salaris hoewel dat ook al jaren op de nullijn staat.
Het was een goede dag met een fijne sfeer.
Hoewel verwacht was het toch een domper reacties uit de Tweede Kamer te horen. De oppositie heeft zich fel verzet. Van Bijsterveldt zei de zorgen gehoord te hebben en als straks echt blijkt dat begeleiding tekort schiet neemt ze maatregelen. Tsja...als het kalf verdronken is...eerst moeten slachtoffers vallen. Elias schoffeerde ouders door ze weg te zetten als slechte opvoeders en hij haalde het oude paard maar weer eens van stal: de vermeende medicalisering. Hij stelde bovendien dat het wel los zou lopen met gebrek aan begeleiding, leerkrachten zouden in het ootje zijn genomen door de bonden en meer van dat soort lariekoek.
Beertema vindt kinderen tegenwoordig te gelukkig op school en dat moet maar afgelopen zijn. Er zit veel te veel hulp op het kind. Nou ja als je bedenkt wat hij eerder heeft gezegd over verplicht Wilhelmus verrast zo'n uitspraak ook niet echt.
De VVD heeft weer een nieuw plannetje om de achterban bezig te houden: er komt een sheriff die de bureaucratie gaat bestrijden in passend onderwijs.
Er moet nog gestemd worden, hoewel de media al beweert dat het erdoor is. Helaas ziet het daar wel naar uit.
Toch vind ik dat we het er niet bij moeten laten zitten. Er zou een soort meldpunt moeten komen voor slachtoffers van al deze bezuinigingen. Een politieke partij zou dit op moeten pakken. Er is kortom nog genoeg werk te doen! We moeten de gevolgen van de bezuinigingen blijvend onder de aandacht brengen. En wie weet volgen er nog meer acties, estafettestakingen bijvoorbeeld.
Ik zeg: wordt vervolgd!!