In 2011 slikten ruim 800 kleuters Ritalin. Dit aantal is inmiddels opgelopen tot ruim 1000. Dit blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur i.s.m. Stichting Farmaceutische Kengetallen. In Nieuwsuur verteld een moeder dat Ritalin bij haar kleuter alleen maar nadelige gevolgen had. Het leidde tot agressie en verdriet.
Het middel is voor kleuters niet geregistreerd. De meeste psychiaters schrijven het alleen in noodgevallen voor. Bouwmeester: "kinderen onder de 6 mogen het niet krijgen omdat het niet getest is. We weten niet wat het met de hersens van kinderen doet. Het kan superschadelijk zijn"
Bouwmeester pleit voor een totaal verbod en vindt dat het middel ook niet in noodgevallen aan kleuters mag worden voorgeschreven. "Ik ga de minister meteen vragen te stoppen. We gaan geen medicatie geven waarvan het handelsregister zegt je mag het niet doen. Dus minister: stop meteen en zorg dat ouders en school alternatieven bieden i.p.v. pillen" Schippers gaat eerst met huisartsen en psychiaters in overleg voordat zij maatregelen neemt. Met de diagnose ADHD kun je in aanmerking komen voor een Rugzakje. Door een diagnose-behandel-combinatie systeem wordt een behandeling in Nederland pas vergoed als een diagnose gesteld wordt. Daardoor wordt er druk op deskundigen gevoerd de diagnose zo snel mogelijk te stellen.
Ouders voelen zich vaak door de omgeving onder druk gezet om hun kind Ritalin te geven. Een leerkracht pushte een moeder Ritalin te geven en toe zij dit niet deed kwam er geen Rugzakje. Een kind moet medicatie krijgen om op school te mogen blijven. Het kind kan zich met medicatie beter concentreren en reageert minder impulsief. Als bijwerkingen noemt Bouwmeester slaapstoornissen, een verhoogde kans op verslaving aan genotsmiddelen, psychoses, depressies, suicide.
Volgens psychiater Storm: voor een groep met ernstige klachten kan het heel goed zijn, maar voor een andere groep vraag je je af of het nodig is. Storm schrijft alleen in noodgevallen voor. Haar werk wordt makkelijker als de minister zegt dat het niet mag.
Volgens Bouwmeester reageert de minister labbekakkerig, er wordt niets aan de medicalisering gedaan. Het belang van de farmaceutische industrie is erg hoog vindt zij.
Om voor hulp (Rugzakje/PGB) in aanmerking te komen dringen sommige ouders aan op een diagnose.
Gedurende de uitzending horen we ervaringen van kinderen, zowel zonder medicatie als met medicatie.
Commentaar.
Het is zeker goed als een toename van medicatie onderzocht wordt. Zeker bij jonge kinderen is voorzichtigheid geboden. Ik pleit er ook voor dat medicatie goed begeleid wordt, en dat geldt zeker voor jonge kinderen.
Ook wij waren destijds een noodgeval. Zoon was een gevaar voor zichzelf en anderen. Zonder medicatie was hij absoluut niet bereikbaar. Graag had ik ook zo'n vader of moeder gehoord in de uitzending!
Bedenk ook dat het voor de jonge kinderen erg moeilijk is iets te bereiken via gedragstherapie. Oudertraining heeft wel zin maar een combinatie van medicatie en therapie werkt vaak het beste. Als je kind de hele dag schreeuwt, ruzie maakt met andere kinderen, een gevaar op de weg is, ongelukken krijgt, soms is er dan echt geen keus.
Wat ik wel heel erg vind is dat ouders pas in aanmerking komen voor hulp en begeleiding als zij een diagnose hebben. Gekeken moet worden naar de sterke en zwakke kanten en daar moet hulp en begeleiding op ingezet worden. Als ouders geen diagnose willen is dat hun keus. Wel zie ik het nut van een diagnose. Je gaat je kind daardoor beter begrijpen. Maar het mag niet zo zijn dat een school een Rugzakje ontzegt omdat de ouders geen medicatie willen. Het is niet aan de school om medicatie verplicht te stellen. Ik voorzie daar wel een toename in met de invoering van bezuinigingen op passend onderwijs.
Ik kan mij ook niet vinden in de bijwerkingen waar mevrouw Bouwmeester het over heeft. Slaapstoornis is bekend, maar kan vaak goed ondervangen worden door melatonine. Het kan niet zover komen dat kinderen depressief worden of psychotisch door een goede monitoring. Het is van groot belang dat de medicatie goed wordt ingesteld qua dosering en moment van inname. Verhoogde kans op verslaving aan genotsmiddelen vind ik erg speculerend. Het is nl. zo dat juist doordat kinderen medicatie krijgen de hang naar genotsmiddelen afneemt. Ze krijgen rust in hun hoofd. Zonder medicatie zoeken ze naar andere manieren om die rust te krijgen. Ik durf te stellen dat juist door het niet geven van medicatie dat risico oploopt.
Maar meer onderzoek naar de werking van medicatie op jonge kinderen juich ik toe.
Wat jammer is in dit soort programma's is dat de beeldvorming nogal eenzijdig is. We hebben over het algemeen alleen de negatieve verhalen gehoord. De moeder had een negatieve ervaring. Het kind werd agressief en depressief. Nu weet ik niet wat er gebeurd zou zijn als de medicatie langer ingesteld zou zijn geweest. Soms heeft dat wat langer nodig maar zij zijn, begrijpelijk wel, gestopt. En we horen een moeder die bewust geen medicatie heeft gegeven. Was het niet wat meer genuanceerd geweest als we ook een vader of moeder hadden gehoord waar het wel goed werkt?
Nu ik dit lees begint het bij mij van binnen al weer te broeien.
BeantwoordenVerwijderenZelf ben ik namelijk die ouder die faliekant tegen medicatie was. En ben die moeder die uiteindelijk wel in moest gaan zien om over te schakelen op medicatie omdat zijn leven serieus steeds meer in gevaar begon te komen.
Hij was vier jaar oud dat hij op een zeker moment uit zijn kamerraam is gekropen, op het dak van de uitbouw liep en mijn schoonvader destijds bijna een hartaanval bezorgde. Hij wilde van het dak afspringen. Zijn autismestoornis hielp daar ook niet bij, want.....vogels konden immers vliegen, hij dus. Omdat hij tevens een aantal keren was weggelopen terwijl wij dachten dat hij op bed lag kwam het moment dat wij alle ramen en deuren moesten gaan voorzien van dievenklauwen met slot. We zaten dus met hem letterlijk en figuurlijk opgesloten in ons huis.
Het bleef daar niet bij. De buren (wat was ik dankbaar met deze fijne mensen) waarschuwden mij wanneer hij met zijn fiets over de verkeersdrempels fietste, of dat hij weer eens ergens zat waarvan je dacht, oke, daar helemaal, dit gaat niet goed. Dan komt het moment dat je hem niet meer naar buiten durft te laten gaan, maar eerlijk, wat moet je dan als ouder.........vastbinden?
Deze winter heeft hij bijna niet buiten mogen spelen, alleen met begeleiding erbij, dus of met mij of met papa. Hij is inmiddels zeven, is aan de medicatie, 2/3 van de tijd is het gevaar min of meer geweken, geef ik echter een dag geen medicatie zou ik gewoon regelrechte moord op mijn geweten kunnen hebben.
Ik heb nog wel een legio aan voorbeelden, maar ik hou deze voor me, als de mensen die voorbeelden echt willen weten moeten ze me maar ernaar vragen.
Nee, ik kan alleen maar uit ervaring spreken hoe moedeloos je wordt van die oeverloze steekspelletjes, de hetze, bijna geen recht op bestaan van mensen met diagnoses als adhd of autisme. Moet ik smeken om erkenning voor de beperking van mijn kind? Is het werkelijk mijn schuld hr. Elias? Hoe dan? Is het mijn schuld dat ik al in de kraamweek zag dat hij fladderde met zijn handjes, dat hij vreselijk bang was voor het geluid van een luierzakje, niet sliep, geen contact maakte.
Ik heb het niet nodig om geschoffeerd te worden, maar gelukkig voor mij trek ik mij er geen balletje van aan, onfortuinlijk genoeg worden enorm veel mensen hiermee zo onnodig gekwetst.
Onlangs heb ik een aantal reacties gelezen over uw vermeende overgewicht. U kunt niet ontkennen dat dit u enigszins toch wel geraakt moet hebben. Ik vind het in wezen vreselijk wat ik daar allemaal lees, maar voor het eerst stukken minder dan anders.
Ik zie een verschuiving die mensen steeds meer in de verdrukking brengen. Nu zijn het de mensen met adhd/autisme, welke groepen volgen er hierna nog? Ach, wat klets ik eigenlijk, kijk naar de mensen binnen de sociale werkplaatsen. Ik ga niet eens verder er op in.
We zien nu waar onze regering toe in staat is.
En ja, ook ik ben zeker voor het feit dat we moeten uitkijken met de medicatie.
Maar dat wil toch iedereen, iedere ouder, iedere arts, iedere leerkracht of slager of melkboer en zelfs de psychiater van mijn kind.
Nee, wat er nu gebeurt, en dan doel ik op het betoog van dhr. Elias, is van een dusdanig niveau dat je als ouder weet dat je er heel hard voor moet gaan zorgen dat je echt ver uit de buurt van zo'n man moet blijven.
In de dierenwereld zijn het roofdieren zoals hr. Elias waarvoor je heel hard moet wegrennen, de zwakkeren zouden het om hem heen niet overleven.
Helemaal eens! Ik herken de situatie van vroeger bij ons thuis. Ook mijn kinderen kregen al jong medicatie. Soms is dat nodig. Jammer dat zo'n programma daar dan weer niet op ingaat!
VerwijderenHulde!!
VerwijderenIk begrijp deze zin niet: "Een leerkracht pushte een moeder Ritalin te geven en toe zij dit niet deed kwam er geen Rugzakje. "
BeantwoordenVerwijderenDe leerkracht heeft helemaal niets met het aanvragen van een rugzakje te maken. Zie o.a.: http://gedragsproblemen-kinderen.info/Leerlinggebonden_financiering.htm
De makers van het programma en vele anderen zijn zich niet bewust dat babies nu nog zonder pijnstilling zouden worden geopereerd als niet iemand het lef en het idee had gehad babies fatsoenlijk te verdoven. Dat ging eerst ook met het uitproberen van een dosis van een geneesmiddel dat alleen voor volwassenen was voorgeschreven.
Pas toen bleek dat verdoofde babies sneller herstelden werd echt wetenschappelijk onderzoek naar verdoving bij babies gedaan.
Bedankt voor de aanvulling. Je hebt gelijk. Vergeten wordt ook dat het de ouders zijn die de rugzak aanvragen vooralsnog. Maar wat die mevrouw beschreef in het programma is helaas wel praktijk. Als ouders dan niet beter weten en slechts door school geinformeerd worden. Ik zal er nog een apart stukje over schrijven. Miek
BeantwoordenVerwijderenAls je een diagnose hebt wil dat nog niet zeggen dat je medicatie moet gaan gebruiken!
BeantwoordenVerwijderenAls je medicatie wil, moet je wel eerst een diagnose hebben.
gr
Saskia
Beste mensen, onze dochter is net zeven geworden en komt ondanks een rugzakje niet mee op school. Diagnose ADHD impulsief/onoplettend is ruim een jaar geleden gesteld. Ook wij zijn van mening dat een pilletje 'te makkelijk' was, we wilden eerst meemaken of de duidelijke structuur van groep 3 en extra begeleiding vanuit het rugzakje het verschil zou maken. Nu blijkt dat dit maar een beetje werkt heroverwegen wij ook medicatie. Je ziet je kind onzekerder worden door alle tegenslag en ze vindt school niet leuk. We hopen van ganser harte dat ze bij de groep hoort die er veel baat bij heeft, maar zullen zeker alert zijn en ervoor zorgen dat ze goed in de gaten wordt gehouden. Het is goed mogelijk dat ze naar het speciaal basisonderwijs zal gaan, en dat vinden we ook prima, maar als medicatie haar kan helpen zich ergens op de concentreren en niet steeds van impuls naar impuls te vliegen dan zou dat in alle gevallen winst zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet rugzakje wordt trouwens aangevraagd door de ouders, maar je bent wel afhankelijk van de school die moet aantonen dat zij 'handelingsverlegen' zijn. De school moet dus behandelplannen opstellen met de ouders en laten zien dat ze er allen aan hebben gedaan het kind op het BO goed te begeleiden. Als een school hier niet aan wil meewerken dan kan het lastig worden. Succes allemaal.
Misschien even allemaal kijken naar de laatste resultaten op de ADHD research site. Het merendeel van de psychiaters zijn voorstander van standaard toepassing dieet onderzoek. En gaan steeds minder medicatie uitschrijven. Omdat medicatie de symptonen onderdrukt en er wel degelijk bijwerkingen zijn! En geloof me, SBO is zo slecht nog niet. Daar zal uw dochter zich fijn voelen er is veel meer aandacht voor haar. Een pil zal de druk van buitenaf niet bij haar afnemen. Het probleem binnen het BO is dat er te veel zorg kinderen bij komen. En de tolerantie minder wordt.Wat ook niet gek is, want het wordt steeds moeilijker voor leerkrachten, die niet deskundig zijn. Sommige scholen hebben 4 a 5 zorgkinderen in de klas. Vandaar dat die scholen zo snel mogelijk een diagnose willen, pas dan kunnen ze geld krijgen. En het gebeurd wel degelijk dat scholen, medicatie willen doordrukken. Wat eigenlijk zou moeten gebeuren is dat de klassen kleiner worden, zodat de tolerantie groter wordt. Medicatie kan in extreme gevallen een uitweg zijn maar op dit moment wordt het te pas en te onpas uitgeschreven, om de verkeerde redenen. Ik ben dan ook zeer blij dat mevrouw Bouwmeester dit aan het licht brengt. Want het is dringend nodig dat dit onder de aandacht komt! Er zijn zoveel andere mogelijkheden, die meer energie kosten maar dat hebben we toch wel over voor onze kinderen. Ik wel! Al moet ik de hele wereld over. Succes iedereen.
BeantwoordenVerwijderenDe eerste keer dat ik zag dat voeding invloed had op het gedrag van kinderen is al weer meer dan 20 jaar geleden. Voeding en de invloed ervan op ons lichaam is groot. Laatst nog een kennis: ze zijn altijd zo druk (haar 2 zoontjes). Wat ze vergeet is dat ze vaak pannenkoeken eten, witbrood met zoet beleg en ander eten dat hyperactiviteit vergroot. Toen ik haar voorzichtig vertelde dat je ook anders kan eten was haar reactie dat ze daar absoluut geen tijd voor had. Dit was de weer aanleiding dat ik met mijn blog (http://hyperactief.blogspot.nl/) ben begonnen en nu alles verzamel dat te maken heeft met gezonde voeding en de invloed ervan op ons lichaam. Het is belangrijk dat mensen weten dat er een alternatief is voor pillen. Goed stuk en blijf er aandacht aan geven.
BeantwoordenVerwijderen