Levy in de klas. Het kind van de rekening (deel 2)
Kinderen moeten naar een school om de hoek. Maar wie zijn eigenlijk die kids in het speciaal onderwijs? Levy gaat naar de Van Detschool (P.I. complexe psychiatrische problematiek) in Amsterdam Zuid.
De vader van Justin verteld. Toen Justin twee a drie jaar oud was kon je zien dat hij anders reageerde. Hij was wat apart, anders. De ouders proberen Justin zo veel mogelijk te leren, zodat hij toch een zelfstandig leven kan opbouwen. Ze hopen dat het speciaal onderwijs dat hem kan bijbrengen. Op het reguliere onderwijs kon Justin slecht tegen veranderingen. Dan trok hij zich terug op de w.c. soms wel een hele dag. Vader moest dan van zijn werk komen en nam Justin mee. De volgende dag ging hij dan wel weer maar bij een volgende verandering ging hij weer naar de w.c.
Justin zit nu op de Van Detschool in groep 8. Er zijn twee leerkrachten op een groep van 12. Ieder kind heeft een aparte werkplek. Kinderen vertellen dat zij op hun vorige reguliere school erg gepest zijn. Hier zijn meer kinderen met autisme, adhd etc. Een jongen denkt dat het komt omdat hij zoveel over trainen weet. Een andere jongen is op zijn oude school zes keer in elkaar geslagen. Hij werd van het klimrek afgegooid. Er zaten 20, 25 kinderen in een klas.
Juf Nicole geeft vanaf haar 19e les op de van Deth. Ze is al 34 jaar leerkracht. Het belangrijkste vindt zij heel, heel veel begrip. Bij elk kind kijken: wat zit erin, waarom doe je zo? Dan voelen kinderen zich veilig en begrepen.
Een jongen laat zijn autipas zien. Als er problemen zijn kan hij deze tonen. Er staat een korte uitleg over autisme en gedrag op de kaart.
Kinderen krijgen veel prikkels en kunnen slecht tegen haast en chaos verteld de directrice. Deze kinderen hebben een zwakke prikkelverwerking, en zij kunnen moeilijk omgaan met veranderingen, dat zijn hun beperkingen.
Er is tegenwoordig betere diagnostiek en daardoor meer etiketjes. Vroeger werd bizar gedrag meer geaccepteerd. Je kreeg een baantje bij je oom of harkte de plantsoenen aan. Er was een plek voor deze kinderen.
Tegenwoordig moeten kinderen presteren, hun diploma halen. Problemen nemen toe i.p.v. af.
Een jongen verteld over zijn ADHD medicatie. Voor de pil is hij soms wel soms niet veel drukker. Na de pil is hij veel rustiger, maar hij kan dan minder lachen. 8 van de 12 kinderen krijgen medicatie.
Levy vraagt zich af: als de maatschappij anders in elkaar zou steken, zijn dan ook minder pillen nodig? De directrice zegt dat dat best eens zou kunnen. Er worden veel eisen aan een kind gesteld. We verwachten dat het presteert. Met medicatie ben je daar beter toe in staat. Maar soms zijn de bijwerkingen heftig. Minder eetlust, en de emoties kunnen afvlakken. We streven naar de maakbare veranderbare mens maar of je daar ook blijer van wordt? De maatschappij zegt je mag zijn wie je bent maar we laten dat niet echt gebeuren.
De kinderen gaan met juf Nicole een dagje naar het strand. Levy vraagt zich af: er zijn nu al overvolle klassen en meer kinderen met leer/gedragsproblemen. Straks komen daar nog meer kinderen met nog meer zorgbehoefte bij. Lukt dat? Worden die kinderen daar wel gelukkig van?
Levy wil de kinderen een stukje laten spelen over hoe het was op de vorige school. Een de pester, een ander de gepeste, de leerkacht. Justin vindt het te moeilijk om na te spelen. Hij voelt zich er naar door, wordt er verdrietig van.
We krijgen de stille kamer te zien. Dit is een prikkelarme kamer waar een kind naar toe moet als het explodeert. De veiligheid van het kind en de omgeving komt dan in gevaar. Dat zijn de vreselijkste momenten aldus de directrice (die ook wel eens een kind in de houtgreep moest nemen)
Een jongen verteld dat hij altijd heel boos werd in de klas. Achteraf weet hij daar niet zoveel meer van, ook niet het waarom. Door deze school is hij bijna niet meer boos. Justin verteld dat kinderen op een reguliere school drukker, dommer (ze hebben immers leerproblemen) en agressiever worden. Vroeger was hij behoorlijk agressief. Hij heeft veel gevochten. Op de Van Det kan hij beter tegen pesten.
Hoe moet dat nou vraagt Levy aan Van Bijsterveldt, kinderen met leerproblemen naar een gewone school met minder geld? Er wordt 300 miljoen bezuinigd op passend onderwijs en de Rugzak verdwijnt. Tsja zegt Van Bijsterveldt. Bezuinigen is natuurlijk nooit leuk. Je haalt iets weg wat de mensen gewend zijn te krijgen. Het systeem verandert. Het Rugzakgeld gaat nu direct naar de scholen. Bezuinigen is gewoon lastig. Maar oplossingen zitten niet in meer geld maar in het anders organiseren. Ervoor zorgen met het geld dat je hebt minder omgaan. Het huidig systeem loopt uit de hand. Al 5 jaar failliet, het werkt niet en er zit geen rem op. We brengen het geld naar de scholen. De scholen zijn verantwoordelijk (zorgplicht). Ze moeten het binnen het budget doen. De rugzakjes zijn mogelijk te snel geindiceerd. Er zat geen rem op. Extra steun levert geld op voor de school.
Het hoofd van de reguliere school uit deel 1: het is schofferend! Laten we elk kind een rugzak geven want dan krijgt de school extra geld. Maar zo werkt het niet! Een rugzak wordt pas aangevraagd als school het echt niet meer weet met een kind. En al die ambtenarij. Het is een beroep er een aan te vragen!
Een juf reageert: in dit nieuwe systeem wordt niet gekeken vanuit de onderwijsbehoefte van een kind. Het kind wordt te weinig gezien. Er wordt alleen gekeken hoe regelen we het systeem zo goed mogelijk.
Levy besluit: Beschaving meet je af aan hoe we omgaan met de meest kwetsbaren in de samenleving. In deze veeleisende en drukke maatschappij vallen steeds meer kinderen buiten de boot. We doen niet alleen hen maar ook onszelf tekort als we hen aan hun lot over laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten