vrijdag 20 mei 2011

Voor mijn kind is geen plaats op school


In Nederland zitten zo`n 2500 leerlingen tegen hun wil thuis!

Jochem zit in de derde klas van het vmbo. Zijn ouders zijn al meerdere keren op school geroepen: Jochem is onhandelbaar, Jochem houdt de andere kinderen van het werk, kan zich niet concentreren en is brutaal tegen de leraren, Jochem maakt nooit zijn huiswerk, komt steevast te laat en heeft zelden de juiste boeken bij zich. En hoe hard zijn ouders ook proberen uit te leggen dat hun zoon daar niets aan kan doen omdat hij een lichte vorm van autisme heeft, ze krijgen geen voet aan de grond. “Wij vinden dat Jochem naar speciaal onderwijs moet,” zei de rector onlangs. “Voorlopig is hij geschorst. En hij hoeft niet meer terug te komen!” Jochem heeft in elk geval nog een jaar of tien scholing gehad. Sheila, moeder van de negenjarige Cas, kan alleen maar hopen dat haar zoon het nog zo ver schopt.

“Al op de kleuterschool vertoonde hij ongewenst gedrag. Hij duwde andere kinderen, schreeuwde en deed zijn klasgenootjes pijn. In groep 3 werd de situatie onhoudbaar. Cas zat geregeld op de gang of met zijn tafel naar de muur gekeerd. Zo zielig! Op zijn zesde werd hij voor het eerst geschorst. Er werd klassiek autisme geconstateerd. Maanden zat hij thuis, in afwachting van plaatsing op het speciaal onderwijs. Ze wezen hem af, vonden hem te onhandelbaar. Cas kwam vier ochtenden per week op een buurtschool terecht. De rest van de schooltijd moesten we thuis huiswerk maken. Van een moeder werd ik noodgedwongen een dwingende, zeurende schooljuf. Op zijn achtste kon Cas uiteindelijk terecht bij de dagbehandeling in onze woonplaats. Daar zit hij nu nog. Binnenkort mag hij twee ochtenden per week alsnog naar het speciaal onderwijs. Voor de rest blijft hij in de dagbehandeling. Er is ons nu al gezegd dat als dit niet lukt er geen andere onderwijsvorm is voor Cas. En hij is pas 9!”

Onzichtbare handicap
Volgens Marjon van der Steen van het landelijk netwerk autisme gaat het momenteel om ongeveer 2500 kinderen, die zowel in het reguliere onderwijs als in speciaal onderwijs buiten de boot vallen. “En die groep kinderen wordt in de toekomst alleen maar groter. De minister is immers van plan om 300 miljoen te gaan bezuinigen op het onderwijs. Daarvan zullen vooral kinderen die speciale zorg nodig hebben de dupe worden. Er wordt immers gesneden in het geld dat scholen beschikbaar hebben om hulp van buitenaf in te huren. En juist dat is voor kinderen met autisme zo belangrijk; iemand die even apart met hem of haar gaat zitten, weg van de drukte en de hectiek van een overvolle klas met vijfentwintig kinderen.” Dat brak ook de zoon van Karen op. Hij zit inmiddels op een opleiding voor volwassenen die samenwerkt met het speciaal onderwijs. “Stel dat je niet kunt lopen en je zit in een rolstoel, dan zegt niemand tegen je: ‘Sorry, maar vandaag heb je les op de derde verdieping. We hebben geen lift, dus doe maar goed je best om boven te komen. Hoe wil je je anders later in de maatschappij redden?’ Toch vinden mensen het wel normaal om tegen iemand met autisme te zeggen dat ze maar moeten leren omgaan met alle geluiden, beelden en prikkels. Autisme is net zo goed een handicap waarmee rekening moet worden gehouden.” ?


Zorgelijk
Marjolijn Busman is woordvoerster van de Nederlandse Vereniging voor Autisme waar ze continu strijd voert voor een betere opvang van autistische kinderen. “Met deze bezuinigingen heb ik een hard hoofd in de toekomst. Er zijn scholen voor kinderen die speciaal onderwijs nodig hebben en reguliere scholen. Vanaf 2012 moeten die twee schooltypes verplicht een samenwerkingsverband aangaan. In plaats van het zogenaamde rugzakje (een leerlinggebonden budget) voor het kind in het regulier onderwijs, gaat voortaan rechtstreeks de helft van dat bedrag naar zo’n samenwerkingsverband onder het motto dat zoveel mogelijk kinderen op een gewone school moeten worden geplaatst. De scholen kunnen dat geld dan gebruiken om de leerkrachten te laten bijscholen. Maar dat is niet verplicht. Het geld kan ook worden besteed aan nieuwe speeltoestellen voor op het schoolplein, om maar een dwarsstraat te noemen. Tel daarbij op dat in het speciaal onderwijs de klassen verdubbeld gaan worden door alle bezuinigingen, en je weet hoe laat het is: te laat voor het autistische kind.

In VROUW Magazine 21 kun je lezen wat minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Marja van Bijsterveldt hiervan vindt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten