Passend Onderwijs wordt langzaamaan ingevoerd en de transitie jeugdzorg en AWBZ zitten eraan te komen. Dan nog de invoering van de Participatiewet waardoor veel arbeidsgehandicapten met een Wajong deze dreigen te verliezen na herkeuring waarna bijstand volgt. Er gaat van alles veranderen in de WMO.
De eerste signalen van wat al deze veranderingen maar vooral bezuinigingen gaan betekenen in de praktijk druppelen binnen. Er worden veel knelpunten al zichtbaar. Onderwijs blijkt toch niet zo passend en men houdt star vast aan budgetten.
Op Medisch Orthopedagogisch Centrum (voorheen M.K.D.) moet men het met 200 plaatsen minder doen. Overal vallen al ontslagen in de zorg.
Herindicaties vallen vaak lager uit waardoor men minder zorg kan inkopen. Behandelingen vallen terug in frequentie terug. Men zoekt het vaker in opvoedondersteuning en noemt dat mooi preventie terwijl specialistische behandeling geweigerd wordt (want dat kan altijd nog).
Aan de ene kant wordt gezegd dat wie begeleiding nodig heeft die ook moet krijgen. Maar de zorg wordt duidelijk niet altijd gegeven die nodig is in onze ogen.
Wat merken jullie van de bezuinigingen?
Kom met verhalen: zo was het en zo wordt het en vertel welke zorgen je daarbij hebt.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat een andere of lichtere vorm prima aansluit. Ook dat horen we graag!! Reageren kan door op reactie te drukken. We zijn van plan (anonieme) meldingen te rapporteren aan de verantwoordelijke politici en media.
dat ze zelf maar eerst gaan bezuinegen daar in den haar in plaats de zorg van alle andere af pakken deze kinderen en ouderen hebben de zorg oh zo nodig maar goed ze hebben geld zat daar in den haag ze kijken niet meer naar mensen die het minder hebben ze moeten zelf maar is een kind hebben met beperkingken kijken wat ze dan zeggen ben echt boos
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of dit goed gaat. De link reactie, zoals gemeld in het stukje kon ik niet vinden.
BeantwoordenVerwijderenMijn 15 jarige dochter is na intensieve begeleiding, een jaar in een behandelgroep, gevolgd door intensieve MST begeleiding, uiteindelijk weer opgenomen in een behandelgroep. Daar zat ze vanaf juli dit jaar (na 3 maanden crisiscentra-hoppen). Vervolgens hoor je begin november dat de groep gaat sluiten. We zijn nu, naar het lijkt, een bijna onmogelijke taak begonnen. Het vinden van een bij haar complexe problematiek aansluitende woongroep.
Wat we vinden sluit niet aan op 'onze/haar' zorgvraag, of gaat sluiten, of doet alleen nog maar diagnostiek of zegt de complexe problematiek van mijn dochter niet aan te kunnen.
Na haar opname in juli, proberen wij het gezin 'weer te normaliseren', weer aandacht en tijd voor de andere tieners en mijzelf. Wij waren allemaal slachtoffer van de situatie. En lopen nog steeds met de gevolgen.
Regering... je wordt bedankt! :(