We mogen niet klagen.
Het is best gemakkelijk jezelf wijs te maken dat zolang je
een dak boven je hoofd hebt, de verwarming in de winter nog werkt, het water
uit de kraan komt en je fysieke gezondheid van je gezinnetje nog overeind
staat, je dan niet moet zeuren.
Feitelijk is het voor veel mensen in Nederland, jong en oud,
eigenlijk de vraag hoeláng je nog een dak boven het hoofd hebt, de verwarming
in de winter nog werkt, het water uit de kraan stroomt en je fysieke gezondheid
niet ondermijnt wordt door je mentale gesteldheid
De jeugd- en ouderenzorg staan aan de vooravond van een
monsterlijke transitie. Gemeenten zijn verwoed bezig om door de, voor hen nog
onbekende, materie heen te komen. Er komt een grote pot geld mee om deze
transities zo goed mogelijk te implementeren. De overgang met het ‘zittend
bestand’ vanuit de AWBZ mag natuurlijk hier niet onder lijden, het is daarmee
een zeer delicate operatie om deze in alle rust over te kunnen hevelen.
Het ontschotten van onderdelen binnen de zorg is ook noodzakelijk,
er wordt nochtans teveel langs elkaar heen gewerkt.
Zo wist de huisarts in onze specifieke geval na bijna twee
jaar niet van de officiële diagnose van onze oudste. Het verbaasde mij
alleszins dat er geen automatische terugkoppeling vanuit de GGZ volgde.
Mijn conclusie en constatering is dat hulpverleners elkaar
nauwelijks tot niet rapporteren en hierdoor een versnipperde cq onvolledig
dossier opbouwt. En daarmee loopt men het risico achter de feiten aan te zullen
lopen.
Zelf hebben ik het geluk dat de samenwerking met de diverse hulpverleners goed
verliep en nog loopt. Wel is het van belang dat je als ouder niet achterover
leunt maar je pro-actief in de behandeling van je kinderen opstelt.
Dan de kwestie Bijstand. Vanwege mijn status als mantelzorger
van mijn oudste zoontje, zit ik ‘gevangen’ in de bijstand. Uiteraard ben ik erg
dankbaar dat er vangnet als bijstand bestaat.
Wat niet zichtbaar is……het gure klimaat door de regels en
wetgeving, opgesteld door onze overheid.
Of je nu chronisch ziek bent of de intensieve zorg voor je
chronisch beperkte kind doet, je hebt je te onderwerpen aan het ijzeren regime.
Velen doen vrijwilligerswerk vanuit de bijstand. Zij doen
dit vanuit de overtuiging dat men iets terug hoort te doen voor de maatschappij.
Zo gebeurt het dat een bijstandgerechtigde evenveel, zo niet
méér uren werkt als een werknemer in loondienst. De bijstandgerechtigde werkt
echter voor € 1000,- netto per maand. Mét als bonus een nare en gure houding
van de overheid indien je men verzuimt de maandelijkse werkbrief in te zenden
of anderszins. Dit resulteert in een schrijven op de deurmat met als onderwerp
: Opschorting danwel strafkorting van je uitkering.
Als moeder probeer ik de ballen ieder moment dag in de lucht
te houden.
Het hele gezin heeft de ondersteuning van het GGZ hard
nodig. Ondanks het feit dat ik een sterke en zelfstandige persoonlijkheid heb,
heb ik de ondersteuning van het GGZ hard nodig. Met mijn eigen diagnose ADHD
weet ik als geen ander hoe moeilijk het is om je onder deze omstandigheden
staande te houden.
Als geen ander weet ik hoe Autisme en ADHD met overige
comorbiditeiten in- en doorwerken binnen het gezinsleven. Maar ook in het
dagelijkse leven, inclusief binnen het arbeidsproces.
Niet voor niets heeft voormalig staatssecretaris Marlies
Veldhuizen van Zanten (ministerie VWS) werkgroep “Vanuit Autisme Bekeken” in
het leven geroepen.
En toch, een huivering gaat door me heen als ik denk aan de
komende 4,5 miljard aan bezuinigingen voor het jaar 2014.
Stel je je nu eens een leeg huis voor die je volpakt met
goederen totdat het vol zit. Ga je het geforceerd volproppen met goederen komen
er scheuren in de muren totdat het huis uiteindelijk uit zijn voegen barst.
Ik, met vele anderen, ben dit huis. De stapeling
bezuinigingen bezorgt torenhoge stapelingen van zorgen die chronisch vormen
aanneemt.
Net als het voorbeeld van het huis kan er niets meer bij.
Mijn altijd al drukke hoofd zit overvol.
Gelukkig stroomt het water nu nog uit de kraan, is de winter
bijna voorbij en kan ik dit jaar nog zonder eigen bijdrage voor mezelf terecht
in de tweede lijns GGZ zorg.
Voor dit jaar mogen we dan ook
nog even niet klagen.
Angelique Bergsma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten