werk en bijstand persoonlijk blog Angelique Bergsma

Wet- en regelgeving, de zin- en onzin.

 

Voor alle regels en wetten geldt: er valt wat voor te zeggen. Ze zijn nodig om het dagelijks leven voor ons allemaal in goede banen te laten leiden.

Er kleeft echter ook een keerzijde aan deze statische en weinig flexibele wirwar van regels en wetten.

In mijn eigen geval wil ik er graag één kenbaar maken.

Ik heb een beschikking voor onbepaalde tijd gekregen van mijn gemeente om te kunnen zorgen voor mijn kind(eren) vanuit de bijstand. Hiermee kan ik mantelzorgen maar ook in alle vrije uren die ik zelf heb vrijwilligerswerk doen. Dit doe ik ook met volle overgave.

Nu vergoeden organisaties de onkosten waarvoor ik mij inzet.
Echter, doe ik ook twee langdurige projecten op eigen titel.

Het lastige van dit soort werkzaamheden is echter dat hier ook kosten mee gemoeid gaanaan reiskosten (openbaar vervoer) en parkeerkosten.

Deze kosten zijn even vergoedt geweest door iemand vanuit deze werkzaamheden maar ook dit houdt een keer op.

Om die reden had ik onlangs de vraag bij mijn consulente neergelegd of ik tijdens de schooluren de overblijf kan doen op de school van mijn jongste.

Inkomsten gegeneerd uit die werkzaamheden zou volledig terug gaan naar de door mij gemaakte onkosten.

Win-win situatie want: ik provide mezelf, niets geen aanspraak op potjes van de gemeente, teren op andermans zak én nog het meest aangename, de werkzaamheden onverminderd kunnen doorzetten.

Niets was minder waar. De vraag werd direct afgedaan dat inkomsten inkomsten zijn en in mindering worden gebracht op de uitkering.

In plaats van mijn vraag om iets bij elkaar te schrapen óm te kunnen blijven werken wordt er diep ingegaan op mijn (beëindiging) van een online spaarprogramma die ik netjes had opgegeven.

Of ik aub wilde doorgeven hoeveel er nog openstond, of het een eenmalige uitbetaling betrof, hoelang het nog liep, of ik het contract kon overhandigen etc etc.

Nu ben ik echt niet de meest moeilijk, maar, érgens denk ik, dit moet anders. In mijn optiek worden de regels- en wetgevingen door zichzelf ingehaald.

Ik heb mij daarom met mijn vraag tot de wethouder (o.a. Werk & Inkomen) gewend. Deze stuurde de vraag terug naar de klantmanager van afd. Werk & Inkomen.

Deze hield zich (al dan niet terecht) aan de regels en wetgevingen.

Geen maatwerk komt er aan te pas. Mij werd verteld dat ik dan maar aanspraak op het netwerk van de mensen moest doen waarmee ik samenwerk mensen te bewegen mijn onkosten te betalen (deze lobby komt dan nog bóvenop het huidige vrijwilligerswerk, mantelzorg over mijn beide kinderen, huishouden, de intensieve afspraken met de hulpverlening rondom mijn kinderen etc etc etc)

Even voor alle duidelijkheid, ik ben nochtans een alleengaande ouder. Klaag liever niet maar tip wel graag de feiten aan.

Ook zijn er reeds mensen die zich opwerpen om mijn onkosten te betalen. Ontzettend genereus en vreselijk mooi om te zien dat deze mensen bestaan en dit belangeloos doen! Deze mensen verdienen en lintje in mijn optiek.

Maar de realiteit is er ook: dit is niet in alle gevallen zo. Meestal betaal ik het zelf met het gevolg dat er een nóg lager budget voor de boodschappen overblijft en als je in de bijstand zit met twee kinderen van 7 en 5 jaar voelt het zuur maar zeker ook angstig.

Ik móet, om op dit niveau te kunnen blijven functioneren nu eenmaal reiskosten maken, debatten volgen, congressen bijwonen.

Alleen zo vergroot ik mijn kansen op de arbeidsmarkt zodra de gezondheidstoestand van mijn kinderen dit toelaten.

Het moraal van dit verhaal? Iedereen is uniek. Zo ook een ieder zijn privésituatie.

Maatwerk is een woord dat binnen de Zorg, Onderwijs en Bijstand een prominente plek verdiend maar ook prioriteit nr 1 moet worden.

Er is een nieuwe tijd aangebroken, laten we deze dan ook met beide handen aangrijpen en nieuwe regels in te stellen of te implementeren. En ook hier geldt, misbruik zal worden bestraft.

Mijn wil (en met die van mij velen) is groot, achterblijft is de wil van het kabinet…………wil om te luisteren.

 

Over de zin- en onzin van wet- en regelgevingen.