Een mooi portret van Aleid Truijens over de verdwenen concierge. Inderdaad
een heel slechte ontwikkeling. Maar daarnaast schrijft ze dat er kan worden
bezuinigd op nieuwbouw (terwijl nu juist uit een onderzoek is gebleken dat
scholen het geld dat daarvoor beschikbaar is in andere potjes steken). En wat
mij schokt: de ‘vermijdbare’ rugzakjes. Daarmee implicerend dat sommige kinderen
onterecht een rugzakje of diagnose hebben.
Aleid is niet de enige die zich zo uitlaat. Zo twitterde Van Veldhuijzen
van Zanten dit weekend doodleuk: weg met de etiketten! op tweets van Femke
Halsema dat er veel te snel wordt onderzocht, en dat kinderen al vroeg een
dossier hebben, gecategoriseerd worden en soms gestigmatiseerd....
Wat is dat toch in de huidige samenleving dat men vindt dat er
overgediagnosticeerd wordt en bovenal gemedicaliseerd?
Neem nu ADHD, een diagnose die onder vuur ligt, mede door het boek van
Laura Batstra. Het doel van een diagnose is in mijn ogen dat je er wat mee gaat
doen. Hoe kunnen we dit kind en deze ouders de beste hulp geven, opdat het kind
beter gaat functioneren. Want dat is wat er aan de hand is. Het kind loopt vast,
heeft geen vriendjes meer, wordt nooit uitgenodigd op verjaardagsfeestjes, kan
zijn schoolwerk niet goed doen, krijgt alsmaar op de kop, drijft ouders tot
wanhoop omdat ze het kind niet kunnen bereiken. Een negatieve spiraal waarin
kinderen een negatief zelfbeeld ontwikkelen en ouders juf en voetbaltrainer met
de handen in het haar laat staan.
Deze kinderen hebben hulp nodig en zo’n rugzakje kan daarbij heel nuttig
zijn. Dat geeft recht op extra begeleiding die die kinderen nodig hebben. Ik hou
mijn hart vast als straks die begeleiding verdwijnt in het passend onderwijs.
Want alle leerkrachten weten dat ze het in hun klas niet redden deze extra
begeleiding te geven. Ze moeten al les geven op verschillend niveaus, de klassen
worden groter. Hun opleiding is er niet op toegerust om te gaan met
verschillen.
Niet alleen op school zijn zorgen. Wat dacht u van het onzalige plan de
jeugdzorg naar de gemeente over te hevelen? Psychiatrische zorg wordt een taak
van de gemeente, die daar onvoldoende kennis van hebben. De kans is groot dat
daardoor een grote groep kinderen niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. En
intramurale zorg voor lichte indicaties ZZP wordt gestopt. Maar veel kinderen
met ADHD en autisme, al of niet in combinatie met een verstandelijke handicap,
kunnen niet op zichzelf wonen waarbij ze dan begeleiding van buitenaf krijgen.
Daar moeten ze op getraind worden, en het gaat met kleine stapjes. Waar moeten
die jongeren naar toe? De crisisplekken verdwijnen.
Begrijpt u mijn angst dat veel van deze jong volwassenen strak buiten de
boot vallen en dat dit grote gevolgen zal hebben?
Door de ernst van de problematiek te ontkennen, ja zelfs te negeren dat ze
hulp en begeleiding nodig hebben? Wat er kan gebeuren als deze groep niet
adequaat behandeld en begeleid zal worden kan ik u op een briefje geven.
Thuiszitters in het onderwijs, toename van middelenmisbruik, toename van het
aantal dak- en thuislozen zijn wat voorbeelden.
In de Werkgroep Wij Bouwen Samen http://www.we-bouwen-samen.nl proberen
we ADHD van zijn negatieve imago af te helpen. En dat is hard nodig want in het
huidige politieke en maatschappelijke klimaat is het heel gewoon om over
‘vermijdbare’ rugzakjes te praten bijvoorbeeld. Dat er iets aan de hand kan zijn
met de diagnoses ontkennen wij niet. Maar dan is niet de oplossing diagnoses te
gaan schrappen, maar te kijken wat daarvan de oorzaken zijn dat steeds meer
kinderen vastlopen in de maatschappij. Als kinderen niet goed begeleid worden en
ze overvraagt worden, ik gis naar mogelijke oorzaken, is de kans dat ze
vastlopen groot!
Anne-Miek Wijnbergen
We Bouwen Samen
Platform Verontruste Ouders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten