Suzan heeft een voor mij zeer herkenbare column over de feestdagen gemaakt.klik hier
Er was een tijd dat ik ook nog meeging in die gekte, kleren kopen voor de kids die ze binnen no time vies maakten door te morsen of te rennen in het park. Op bezoek bij mijn ouders en we haalden schoonmama uit het verpleeghuis. Voor mij was er altijd druk omdat in mijn ogen die dagen perfect en speciaal moesten zijn wat dan altijd weer tegenviel. Bij opa en oma waren de kids al om zes uur op. Gelukkig was er dan engels voetbal op tv maar voor het alleen al tijd voor het kerstontbijt was! De kinderen hyper doordat hun gebruikelijke structuur naar de gallemiezen ging en de cadeautjes. En dan hadden we het lange tafelen al overboord gegooid en haalde we van de chinees. We zagen er altijd enorm tegenop. We zijn ook ooit nog eens in een huisje in Zeeland gaan zitten. En op de Veluwe. Alleen al de stress om weg te komen. Mijn mama was toen al in de war en liep steeds weg waarna ze de weg terug niet meer kon vinden, deur op slot maar raakte ze weer in paniek.
Sinds ik bij de post werk hebben we voor ons de ultieme oplossing gevonden. Ik ben nl moe. Is vaak ook echt zo. Ik sjouw me gek met kerstkaarten met het verkeerde adres en pakjes en reclame. Werk extra dagen. Kerst is dus verworden tot bijkomen in yoggingpak. De kids genieten en kijken zowaar samen met ons zowel zielige kerstfilms als spannende actie dvd's die we speciaal voor het doel gekocht hebben. We gaan net als iedereen gourmetten en de tweede dag eten we een kant en klaar maaltijd van de slager met rookworst. Ik heb geen speciale verwachtingen meer want hoef me niet druk te maken om tradities en meestal zijn het rustige gezellige dagen. De enige traditie is inderdaad de boom. De enige bron van stress want meestal is het er zo eentje dat als je 'm aanraakt hij omvalt. Op school doen ze meestal ook geen erg gekke dingen meer zoals voorstellingen en diner 's avonds. Wat dan ook wel meestal tot enige overprikkeling leide. Voor mij was deze column duidelijk een feest der herkenning! Dit jaar gaan we naar een voorstelling van Olga Zuiderhoek en Kees Prins die het kerstgevoel op de hak nemen. We hebben er veel zin in. Lekker borreltje erna. Ik denk dat het voor velen ongemakkelijke dagen zijn. Soms wordt ook weer pijnlijk duidelijk hoe weinig onze kinderen begrepen worden. Over het algemeen zijn onze kids gek op tradities maar dan wel hun eigen tradities. En omdat het moet is ook al niet besteed aan ze. Voor allen die moeten veel sterkte en kijk eens of het anders kan.
Ga werken bij de post dan heb je voortaan een geldig excuus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten