Een bedankje, zomaar, van mij…

We werken ons als team van het Platform Verontruste Ouders een slag in de rondte. 
We hebben alle vier onze eigen kwaliteiten en hebben de taken zo ook allemaal verdeeld.

Alle vier hebben we een gezin, wat naast al het werk voor het Platform, ook de nodige tijd en aandacht vraagt.  We hebben alle vier ook een drukke baan en Irma is ook nog bezig met afstuderen.

Hoe doen we dat dan? Ik weet het eigenlijk niet.

Als ik voor mij zelf spreek; mijn kinderen krijgen op dit moment in ieder geval minder aandacht dan dat ik zou willen. Maar de schatten, mijn schatten, relativeren dat dan wel weer, omdat ze begrijpen waarom en waarvoor mama het doet.

Mijn taak is om het blog te vullen. Soms zit mijn mailbox zo propvol dat ik het amper bij kan benen en dus heb ik deze week zes nachten geslapen in plaats van zeven.

Nee, begrijp me niet verkeerd, ik klaag niet, ik doe het helemaal vrijwillig en met hart en ziel. En dat kan ik doen dankzij jullie, dankzij jullie steun en dankzij jullie vertrouwen. Dat kan ik doen dankzij een geweldig team achter dit Platform.

Dankjulliewel!

Suzan