Verslag Chantal van het rondetafelgesprek over ADHD

Met onze sweaters van Platform Verontruste Ouders aan en twee tassen met flyers gingen we vrijdag naar de Tweede Kamer. Bij de ingang van de Tweede Kamer zagen we een bordje met huisregels. Daar stond op dat er binnen niet gefotografeerd mocht worden. Helaas…

Bij binnenkomst moesten we ons melden bij de balie. Daar werd ons gevraagd een identiteitsbewijs te tonen. En ja…jullie raden het al? Ik als vergeetachtige ADHD-er was mijn paspoort vergeten. Om je dood te schamen. Gelukkig mocht ik op vertoning van mijn NS 40% kortingskaart ook wel naar binnen. Maar goed, het was een leuke binnenkomer…

We liepen door een zijgang naar de controle. Dit leek wel de douane op een vliegveld. We moesten onze tassen in een doos leggen dat over de lopende band door een scanner ging.

Suzan maakte nog wel even melding van haar meegenomen medicatie.De meneer vroeg: ’’Ritalin?’’ Suzan zei:’’ Nee, van alles wat, Ritalin, Concerta, Equasym..."

Wij moesten door een metaaldetector. Terwijl wij wachtten op onze tassen, gaf Suzan de meneer van de tassencontrole maar even een flyer. Onze tassen kregen een bandje om. Op het label stond: Tweede Kamer Staten Generaal. Wij kregen zelf het etiket bezoeker dat wij op onze sweaters plakten.

We liepen langs beelden en zagen de roltrap wat bekend is van de TV. We gingen naar de wc, waar ik de deur niet op slot kreeg en er niet achter kon komen hoe de kraan open moest.

We liepen terug naar de ingang van het gebouw en zagen dat er daar een groepje mensen stond te wachten. Mevrouw Baggermans stelde zich voor en begeleidde ons deuren door, liftjes in en trapjes op, naar de fractiekamer van de PvdA. Daar ontmoetten we Lea bouwmeester, Tweede Kamerlid van de PvdA.

We namen plaats aan de ronde tafel, die bestond uit rechthoekige aan elkaar geschoven tafels. We konden koffie en water pakken en er stond een schaal met cake en koekjes. We waren met 11 personen.

De voorzitter mevrouw Maaike Baggermans stelde zichzelf voor en voerde een rondje voorstellen in. Iedereen stelde zich voor, waarbij ik verteld heb over mijn gezinssituatie met ASS en ADHD en mijn ervaring in het onderwijswerkveld.

We hebben het gehad over medicatie en niet alle aanwezigen waren het eens met het geven van medicatie. Er waren ook aanwezigen die zweerden bij neurofeedback en trainingen. Lea vroeg ons waarom wij niet zouden kiezen voor neurofeedback. Ik heb uitgelegd dat de werking van neurofeedback wetenschappelijk nooit aangetoond is. Ik heb verteld dat je het na tien verschillende behandelingen, waaronder o.a. videohome trainingen, Optax testen, gesprekken en begeleiding die niet werken het wel zat bent. Als je de goede behandeling gevonden hebt, wat soms samen gaat met het geven van medicatie, waarom zou je dan verder zoeken?

Ik heb verteld dat er meer er meer expertise over deze stoornissen zou moeten komen in het onderwijs, omdat ik van mening ben dat daar nog weinig expertise over is. Leerkrachten krijgen nauwelijks scholing over stoornissen. Ik vertelde dat ik presentaties heb gegeven over ADHD en ASS en dat daar door mijn medestudenten nauwelijks op gereageerd werd. Ook heb ik de nadelige gevolgen van ADHD besproken.

Verder vond ik dat er erg veel aandacht uitging naar het alternatieve geneeswijze kamp en mensen die predikten voor eigen parochie zoals, hoogbegaafdheid, neurofeedback, trainingen en voeding, terwijl dit niet de intentie van het gesprek was.

Er werd ook negatief gesproken over de rol van de huisarts bij de behandeling van ADHD, de Opiumwet en wat er voor nodig is om een rijbewijs te halen als je ADHD hebt. Deze weerstand toont ook wel aan dat wij niet zitten te wachten op een kind met ADHD, maar er wel zo goed mogelijk voor willen zorgen.

Ik heb tevens de gelegenheid gekregen om een brief van mijn 13 jarige dochter in de tweede kamer voor te lezen en te overhandigen aan Lea Bouwmeester van de PvdA. Deze brief wordt ook geplaatst op het Platform Verontruste Ouders. De brief maakte veel indruk en mijn dochter krijgt een persoonlijk bedankje van mevrouw Lea Bouwmeester en een uitnodiging om de Tweede Kamer te komen bezoeken. Ik hoop dan ook dat deze brief, die mijn dochter de avond voor het rondetafel gesprek heeft getypt, serieus genomen wordt. Ik ben erg trots op haar!

Tot zover mijn verslag, waarbij ik ervaren heb dat het platform nog veel werk voor de boeg heeft…

Chantal