Een gevaarlijke ontwikkeling!

Het lijkt wel of er een nieuwe gevaarlijke ontwikkeling onder het onderwijzend personeel en hun directies aan het ontstaan is. Ik bespeur bij mijn collega’s, zowel leiding gevend als onderwijzend, in toenemende mate een houding van “Het zal mijn tijd wel uitduren!”

De hele directeurenclub van mijn “dorp” zit tegenwoordig onderuitgezakt tijdens de directeurenberaden, onverschillig te luisteren naar de ellenlange toespraken van de algemeen directeur. Deze, zichzelf lafhartig verschuilend achter de frase van “het moet van het Bestuur”, komt nooit verder dan het roepen van opmerkingen zoals: “ De scholen schrijven te weinig leerlingen in. Daar moeten jullie iets aan doen! “ en “ We hebben steeds minder inkomsten. Zorg dat je de subsidiemogelijkheden uitbuit! Het is jullie school! “

Mijn collega’s worden er al niet meer koud of warm van als het “Algemene leeghoofd”, dat zich Algemeen directeur mag noemen opnieuw alleen maar met problemen aankomt en niet met oplossingen. En als hem dan vanuit de directeuren wordt gevraagd om de inkomsten vanuit de overheid wat eerlijker over de scholen te verdelen, dan geeft hij niet thuis. “Tja, iedereen moet wel weten, dat een directiekantoor, een adjunct directeur, een controller, personeelsmedewerker enz., enz. ook geld kosten. Dus haal je tekorten maar bij subsidieverleners vandaan!”

Dat noemen ze tegenwoordig “Het laaghangend fruit”. Menig collega zou met plezier, met een scherp mes, het laaghangend fruit van de Algemeen Directeur verwijderen.

Naar oplossingen wordt niet geluisterd en dus zakt men weg in onverschilligheid. En dat ebt door naar de werkvloer. “Sorry, mensen. We hebben echt geen geld voor nieuwe formatie. We moeten helaas weer beginnen met een kleuterklas van 35 kinderen. En die combinatieklas van 38 leerlingen komt er ook!”

Dus ook op de werkvloer gaat de fut eruit.

De minister en staatssecretaris dragen natuurlijk ook vrolijk hun steentje bij aan de algehele murwheid. De ene beleidsmaatregel is nog niet gelanceerd of de volgende twee denderen alweer de media in. Bezuinigen op de Wet op passend onderwijs en tegelijk roepen, dat we steeds excellenter moeten worden. Het is op alle fronten vechten tegen de bierkaai. Ik ben nog nooit zo somber over de kwaliteit van het onderwijs in ons land geweest.

Mantelbavianen zijn beter georganiseerd dan het onderwijs in ons landje. Onze minister en onze besturen kunnen nog heel veel leren van de nijlpaarden. Die blijven als het nodig is tenminste nog een tijdje onder water.

Door: Burro  (geplaatst met toestemming)