De toekomst...na de
decentralisatie
Erdoor
Het is er door...een meerderheid van de Tweede Kamer heeft
voor de nieuwe Jeugdwet gestemd. Her en der werden soms zeer kritische vragen
gesteld maar toch is er voor gestemd.
Het zat er aan te komen, maar ik ben toch teleurgesteld dat
puntje bij paaltje voor gestemd is. Ondanks de meer dan 50.000! handtekeningen
van bezorgde behandelaars en ouders. We hebben veel moeite gedaan om
kamerlieden te overtuigen dat de nieuwe Jeugdwet niet veel goeds voorspelt. Ik
dank allen voor hun betrokkenheid en inzet.
Zorg: een markt?
Momenteel proberen allerhande zorgorganisaties zich te
presenteren. Ze maken reclame voor zichzelf. Jeugdzorg wordt handel. Want elke
organisatie wil graag gecontracteerd worden door de gemeente. Dus zijn ouders
van kinderen met psychiatrische stoornissen straks afhankelijk van een bureau
wat zich het beste in de mark geprijsd heeft. Maar een bureau dat zich goed
verkoopt, heeft die ook kwalitatief goeie zorg in huis?
Ik vind het zelf een enge gedachte dat jeugdzorg is geworden
tot een marketingproduct.
Passend Onderwijs
Nu al wordt duidelijk dat er slachtoffers vallen onder nieuw
beleid. Hoe passend is passend onderwijs als na de zomer duidelijk wordt dat
veel kinderen op een vervolgopleiding geweigerd worden op grond van hun
autisme? MBO's worden afgerekend op resultaat. Dus kinderen waarbij men ook
maar een beetje twijfelt of ze met een diploma hun opleiding afronden worden
niet aangenomen. Ze verschuilen zich achter drogredenen zoals teveel aanmeldingen.
Terwijl zo'n kind met autisme aan alle toelatingseisen voldoet. Het is zover
gekomen dat jongeren hun diagnose verafschuwen nu het een struikelblok tot een
mooie toekomst blijkt. Soms gaat het niet meer op school omdat een kind te
overprikkeld is op school. Maar in het kader van passend onderwijs geeft zo'n
school dat niet toe. Als een kind dan zo gaat zit er soms niets anders op dan
het kind thuis te houden en daar maar onderwijs te geven. Dan dreigt men met
Jeugdzorg, OTS, of een AMK melding. Niet ieder kind past op het Passend
Onderwijs. Ben je dan een slechte ouder omdat je je kind onderwijs onthoudt? Wat
is belangrijker: een kind dat goed in zijn vel komt. of wat kost wat kost op
school moet blijven ? En is het niet
juist kindermishandeling als je je kind naar de onveilige plek die school
geworden is stuurt omdat het niet past en waar het onmogelijk blijkt de juiste
aanpassingen te doen?
2015
En voor je het weet zitten we in 2015 en vraag je goede zorg
voor je kind. Jouw kind, wat een diagnose heeft of zal krijgen. En dan wordt je
gewezen op Eigen Kracht. Daar bedoelt de gemeente mee dat je het zelf moet
uitzoeken, evt. met hulp van je omgeving. Terwijl de werkelijkheid is dat de
familie vaak de problemen rondom je kind niet eens erkent. Ik hoor daar de
gekste verhalen over: van je moet beter opvoeden tot dat is een manier van jou
om aandacht te krijgen. Daar moet je dus hulp aan vragen! Het kan zijn dat je
familie en omgeving er wel voor openstaat maar dan nog. Soms wonen ze te ver
weg maar ook hebben die mensen een eigen druk leven. In ons geval: wij vinden
dat we vrienden hebben om lol mee te hebben of af en toe een goed gesprek maar
we zouden nooit afhankeljk van ze willen zijn.
Vrienden zijn er voor een gelijkwaardige relatie!
Of je wordt verwezen naar een bureau waar je geen vertrouwen
in hebt. Of naar lichte hulp zoals opvoedondersteuning. Maar die broodnodige
structuur dat doe je al! Belonen ook. Waar komt de opvoedpoli (die ook in jeugd
ggz schijnt te doen) nog meer mee?
De gemeente staat onder druk want er moet bezuinigd worden
en jeugd-ggz is langdurig en ook nog eens duur!
Somber
Misschien is mijn gesomber niet terecht, maar ik denk niet
dat het doemdenken is. Ik zie in mijn ogen reële gevaren. Straks kunnen we
allerlei misstanden gaan melden. De overheid kan wel roepen dat we in rap tempo
moeten normaliseren maar kinderen met een diagnose bestaan! En sinds er al aan
kleuters hoge eisen worden gesteld met toetsen en testen zullen steeds meer
kinderen niet meer aan de norm voldoen en onder het gemiddelde zitten. Steeds
minder mensen, ook kinderen, kunnen aan de ratrace van deze maatschappij
voldoen. Je kunt kinderen met een diagnose autisme of bijvoorbeeld een ernstige
mate van ADHD niet even normaliseren en liefst nog de-medicaliseren. Je zult
maar afhankelijk zijn van een of ander bureautje dat zich toevallig goed in de
markt geprijsd heeft. En het is niet de schuld van de gemeente, want die hebben
ook te maken met bezuinigingen en tsja...specialistische hulp is duur....
Doordat kinderen te lang in preventieve zorg blijven hangen
verergeren hun problemen. Als ze dan uiteindelijk worden doorverwezen naar
specialistische hulp zijn zoveel van hun moeilijkheden al geïnternaliseerd.
En het houdt niet op bij Jeugdzorg. Veel Wajongers worden de
dupe van de participatiewet.
Omdat domweg ontkent wordt dat deze mensen begeleiding nodig
hebben. Het is goed dat mensen hun uitkering verliezen roept Klijnsma, die twee
jaar geleden nog actie liep te voeren op 1 voor allen en Hete Herfst. Het
pluche doet rare dingen met mensen! Maar niemand zit te wachten op een kind dat
begeleiding nodig heeft op de werkvloer en wat in een lager tempo werkt en geen
twee dingen tegelijkertijd kan uitvoeren. Bijvoorbeeld winkeldiefstal tegengaan
en onderhand de kleding rechtleggen. De winkel in de gaten houden maar ook het
magazijn...
En straks moet ik nog maar afwachten of mijn kind begeleid
kan wonen. Waar hij stapje voor stapje leert zelfredzaam te zijn, zodanig dat
hij later zelfstandig kan wonen met een minimum aan begeleiding. Februari 2013
schijn ik een brief naar Van Rijn over dit onderwerp gestuurd te hebben, ik was
het alweer vergeten...In oktober kreeg ik antwoord. Nee, het was onduidelijk of
hij met een lage ZZP 3 of 4 hier recht op had met een PGB. Maar ik kon me altijd
wenden tot de gemeente met deze vraag. Ik woon in de gemeente Diemen een stad
met een dorps karakter onder de rook van Amsterdam. Ze zien me aankomen....
Opgeven? Nooit!
Ondanks dat ik somber gestemd ben over de toekomst blijf ik
ook optimistisch. Er zijn goede aanbevelingen gedaan door Door autisme bekeken.
Ik blijf me inzetten voor goede zorg. Ervaringsdeskundigen zoals ouders en
jeugdigen worden door het Kenniscentrum Kinder en Jeugdpsychiatrie serieus
genomen. We kunnen van elkaar leren. Toen ik voor het eerst in aanraking kwam
met de kinder- en jeugdpsychiatrie (nu zo'n 15 jaar geleden) was dat nog vrij
nieuw. Ouders die ook een mening hadden, die aanvullingen hadden op het
behandelplan. Maar men stond er niet afwijzend tegenover. Er zijn ook goede
ontwikkelingen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten