Na de transitie jeugdzorg

Na de transitie jeugdzorg is er veel onzekerheid. Dan is Jeugdzorg en Jeugd-GGZ geen verzekerd recht meer. We kunnen met onze zorgen terecht bij de gemeente. Of zorgen worden gesignaleerd op school.

Kinderen met een vermoedelijke diagnose?  Ouders worden naar een opvoedcursus gestuurd. Er volgen jaren van lichte zorg en begeleiding. Al die tijd wordt de diagnose genegeerd. Of in het beste geval wel opgemerkt, maar verkeerd behandeld.

Kinderen met bijv. autisme krijgen geen toegang meer tot specialistische hulp in de Jeugd GGZ.
Daar komen alleen de hele zware gevallen nog terecht. Als zij geen specifieke hulp krijgen, toegespitst op het eigen autisme en daaruit voortvloeiende problematiek, en op school moeten meedraaien op het reguliere onderwijs dan vallen zij keihard buiten de boot.
We kunnen allemaal verzinnen wat er gebeurt als kinderen niet de juiste hulp en begeleiding krijgen. Als zij volledig vastgelopen zijn en 18 jaar worden mogen zijn wel aanspraak maken op de psychiatrie. Maar dan zijn de problemen inmiddels heel groot geworden, gedrag ingesleten, onveranderbaar.

Zelf heb ik bijv. nooit met mijn overprikkeling leren omgaan, en kan ik explosieve buien hebben. Als ik daar eenmaal in vast zit kom ik er bijna niet meer uit. Nu ik krijg ik daar wel hulp en adviezen bij maar ik kan het meestal niet toepassen. Maar onze zonen hebben strategietjes geleerd. Jongste voelt het zelfs aankomen als hij overprikkelt raakt, hij herkent signalen. Omdat hij dat geleerd heeft.

Kinderen met ADHD krijgen wellicht geen medicatie meer naast een cognitieve training of programma.

Daarbij moeten ouders gedwongen een groot beroep doen op hun naaste omgeving. Een omgeving die niet zelden de problemen van de kinderen niet erkent en het wijt aan opvoeding. Zelfs de buurt mag zich bekommeren om de opvang en begeleiding van jouw kind(eren).

En het zijn heus goedwillende hulpverleners, zo'n centrum jeugd en gezin is bijvoorbeeld heel enthousiast. Maar als ze straks allemaal voor psychiater gaan spelen hou ik mijn hart vast.

Ondertussen is het voor jouw zus of broer die (het is nu eenmaal erfelijk) ook een kind met autisme of adhd heeft, wel mogelijk de juiste hulp te krijgen maar die woont nu eenmaal in een andere plaats.

Ook is het mogelijk dat je hulp krijgt maar dat de gemeente budget heeft voor tien behandelingen. Ook als de behandeling in die tijd niet afgerond is (en ieder kind leert op een eigen tempo) moet er toch afscheid genomen worden. Misschien volgend jaar, dan is er nieuw budget...

De gemeente zal vaak in zee gaan met de grote instellingen met ervaring, maar we weten dat er juist hele goede zorg is van kleinschalige voorzieningen die juist vanwege hun formaat hulp op maat kunnen bieden.

Ik maak me ook zorgen over de toekomst van bijvoorbeeld zorgboerderijen. Zeker als het PGB wegvalt. Juist daar kunnen kinderen heerlijk zichzelf zijn, is er ruimte om te ontwikkelen op een natuurlijke manier.

Ik zie best mooie plannen van gemeenten. Maar als je enorm gekort wordt weet je vantevoren al dat die niet gerealiseerd kunnen worden. En veel gemeenten zitten nu al in de min, en aangezien het budget voor jeugdzorg niet geoormerkt is kan daarmee ook wel een gat in de begroting opgevuld worden.

Onze jeugd moet veilig kunnen opgroeien!! Die basis is niet langer gegarendeerd. Ik ga er vanuit dat u al getekend heeft maar mocht het ergens zijn blijven hangen in een things to do lijstje teken dan alstublieft voor een veilige toekomst voor onze jeugd www.petitiejeugdggz.nl  Op naar de 50.000!!