Vandaag hoorde ik een aantal achtergronden over Jeugdzorg. Met de komende transitie moeten m.i. vooraf een aantal dingen veranderen bij Jeugdzorg.
Zo moet er een goede klachtencommissie komen. En dan bedoel ik een onafhankelijke instantie die onpartijdig is. Zoiets als de onderwijsconsulent of ombudsman maar dan voor Jeugdzorg. In de huidige situatie worden klachten behandeld door de directeur van de vestiging Jeugdzorg. Dat is zoiets als de slager die zijn eigen vlees keurt.
De klachtenregeling van de Jeugd GGZ functioneert wel goed. Ouders kunnen in het uiterste geval zelfs de tuchtraad inschakelen.
Een tweede belangrijk punt is dat als er een vermoeden bestaat van psychiatrische problematiek het kind direct doorverwezen zal worden naar een kinderpsychiatrisch centrum.
Nu heeft Bureau Jeugdzorg wel een kinderpsychiater maar stel dat er een vermoeden bestaat van autisme, of dat er sprake is van depressie of een angststoornis. Dan is langdurige behandeling nodig door de kinderpsychiater en op een behandelgroep.
Er is een goed functionerende cliëntenraad nodig.
Er is goede communicatie met ouders nodig.
Zorgen moeten helder naar voren komen, ook op schrift.
Ouders moeten duidelijk weten wat van hen wordt verwacht.
Ouders zouden ook de mogelijkheid moeten hebben voor een second opinion. Stel er wordt gezegd dat er sprake is van pedagogische onmacht. Indien ouders denken dat het eerder aan problematiek bij het kind ligt dan moeten ze de kans krijgen dit te laten onderzoeken door een deskundige. Stel dat een ouder niet instemt met het voorgestelde traject omdat de ouder autisme bij haar/zijn kind vermoed wat een andere behandeling vraagt.
Nu is het zo dat men dan een OTS aan de broek kan krijgen of een melding bij meldpunt kindermishandeling. Dan zou een tweede instantie moeten onderzoeken wie in deze gelijk heeft.
Kinderen met autisme en/of ADHD moeten meer tijd krijgen bij een IQ test. Vaak hoor je van ouders: hij weet het wel als hij maar meer tijd krijgt. Hierdoor kan hun IQ te laag ingeschat worden.
Ouders moeten recht houden op goede zorg. De huisarts kan hierin goed een adviserende rol spelen. Die kent het kind en de ouders vaak goed. Als straks iemand van de gemeente gaat bepalen wie welke zorg krijgt (en een bezuiniging is daarbij nodig!) dan vrees ik het ergste. De hulpvraag zal niet goed ingeschat kunnen worden met alle gevolgen van dien.
Juist als de hulpvraag geformuleerd wordt is het zaak mensen met expertise te laten beoordelen waar het kind het beste bij gebaat is. Met hulp van een gespecialiseerd team (orthopedagoog, psycholoog, psychiater) komen hulpvragen daar terecht waar ze horen. Zo worden kinderen eerder en juist behandeld. En wordt voorkomen dat men eindeloos te lichte hulp krijgt waardoor de problematiek alleen maar verergerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten