dossier: transitie jeugzorg; de hiaten in de jeugd-ggz 2

Ik heb veel zorgen over de transitie jeugdzorg. Ik weet niet of al mijn zorgen terecht zijn. Veel is nog onduidelijk. Wat kunnen we wel en wat niet verwachten? De berichten stemmen me somber. In ieder geval is jeugdzorg geen verzekerd recht meer. Er is veel bereikt met goede hulp, behandeling en begeleiding. Niet alleen door de hulpverlening zelf, ook is ons als ouders geleerd om te gaan met de complexe problematiek van onze jongens en hoe ze te begeleiden. Daardoor doen we het nu al een tijdje zonder hulpverlening. Een zeer intensieve investering, die zich nu uitbetaald. Maar nog is het goed te weten dat als het nodig is, als er (nieuwe) hulpvragen zijn, we onmiddellijk weer een beroep kunnen doen op de hulpverlening. Een veilig idee.
Straks staan we tegenover een mevrouw achter een loket. Zij mag dan namens de gemeente bepalen of die hulpvraag wel of niet gehonnoreerd kan worden. Niet dat ze daar ervaring mee hebben.....Of ik er voor mijn lol sta: fijn laten we maar weer eens een beroep doen op de hulpverlening. Demedicalisering...dacht niet dat daar sprake van kan zijn bij oudste. Oh ja hij wil wel. En wij stiekum ook wel. Maar dat is nu nog niet aan de orde! Of ze komen bij me thuis aan de keukentafel die ik voor dat doel nog even aan moet schaffen. Laat ze maar in de zomer komen dan kan het wellicht aan de tuintafel. Wat? Of mijn vader van 78 naast mijn broer en moeder ook wat kan bijdragen aan de begeleiding? Dan moet hij in de auto stappen en anderhalf uur rijden. Dat werkt ook niet als je kind nu in de paniek schiet. De buurvrouw? Die zie ik alleen maar rennen met haar eigen kindjes van buitenschoolse opvang naar zwemles naar de oppas. En de andere buren werken alleen maar. En mijn vriendin is een beetje snel moe na haar operatie. Bij autisme is veel begeleiding nodig. Soms meer soms minder. Gaat de gemeente straks beoordelen of mijn zoon begeleid mag wonen. Of heeft de oudste geluk (want voor de nieuwe regelingen) en de ander pech (te laat geboren)? En begeleiding naar werk (want het gaat allemaal niet vanzelf, helaas gemeente...) ziet u daarvoor nog een gaatje in het budget? Tot nu toe zitten reguliere werkgevers niet op onze jongens te wachten maar wie weet kan de gemeente dat wel even regelen? Dat straks begeleiding nihil is omdat er geen geld is voor een training...Ik vrees dat er straks ontzettend veel kinderen buiten de boot vallen. En wat worden dat voor mensen die nooit hebben geleerd met hun angst om te gaan en die niet weten hoe ze hun agressie moeten reguleren? Als dat echt uit de klauw loopt is er wel hulp maar die hulp is dan te laat. Want het is heel moeilijk dat later even bij te leren als je van jongs af aan gewend bent verkeerd te reageren omdat er toen geen hulp beschikbaar was. Maar gelukkig komt er een regisseur. Die gaat mij vertellen wat ik moet doen. Als ik wat kan doen.