Zo’n vijftien jaar geleden ging de rijksoverheid akkoord met het idee van het PGB. Het leek een fantastische manier te zijn om mensen met een handicap of ziekte op een beschaafde manier aan zorg te helpen. PGB-houders kochten eigen zorg in en slaagden er vaak in de zorg te krijgen die zij wensten.
Dat maakte duidelijk dat de zorg die ZIN vaak niet kon bieden, via een PGB wel te krijgen was en dus leek het PGB het alternatief. Het is nooit de bedoeling geweest om met het PGB de gaten in de ZIN te stoppen. Wel was het de bedoeling om mensen die het aankonden in de gelegenheid te stellen hun eigen zorg in te kopen. Over het algemeen was de overheid daarmee nog goedkoper uit ook.
Doordat ZIN zoveel lacunes vertoont, groeide het aantal mensen dat PGB-houder werd en nu wil het kabinet hen er met één pennenstreek uitgooien omdat het PGB zoveel “succes” heeft. Dat lijkt mij pas echt onbeschaafd: een zorginstrument opheffen omdat het succes heeft. Je zou je toch afvragen of er geen andere oplossing is en die is er…misschien…wel.
Als het kabinet de groei van het PGB wil tegengaan, dan zou er in de eerste plaats gezorgd moeten worden voor een passende zorgopvang in de reguliere zorg. Pas daarna zou er gekeken kunnen worden of een deel van de PGB-houders niet beter in die ZIN terecht zou kunnen, bijvoorbeeld vanwege de moeite die zij hebben met de administratie.
Maar nee, er is in de allereerste plaats een klimaat geschapen waarin het PGB werd voorgesteld als fraudegevoelig instrument, bijna zou je je er als PGB-houder voor gaan schamen. Daarna is er aangetoond, onder meer door het SCP, hoe verschrikkelijk het PGB in de loop van de jaren is gegroeid. Dat alles op basis van een maatschappelijke cultuur waarin zonder blikken of blozen politici en burgers elkaar na papegaaien dat er bezuinigd moet worden, en wel 18 miljard. Dat bedrag is op een zondagochtend door iemand met een natte vinger bedacht en opgeschreven.
Gisteren was er weer het kamerlid van de VVD dat volledig zonder onderbouwing van zijn betoog beweerde dat het PGB aan het eigen succes te gronde ging. In werkelijkheid lijkt het erop dat het veel meer te gronde gaat aan de wens van kabinet en achterban om een heel andere samenleving te organiseren, die er voor mensen met een handicap of chronische ziekte in elk geval niet leuker uit zal gaan zien. De indruk van opzettelijkheid wordt versterkt door de uitspraken van minister Donner dat de plannen van het kabinet doorgaan, met of zonder bestuursakkoord. Daar zit je dan als wethouder of raadslid met je goeie fatsoen.
Bron: thuiszorgnieuws.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten