Mevrouw Ferrier (CDA) verkoopt klinkklare nonsens

Het luchtkasteel van mevrouw Ferrier

Mevrouw Ferrier, Kamerlid van het CDA was zojuist in "Uitgesproken" van de EO.
De EO ken ik van goede opvoedprogramma's, zoals bijvoorbeeld 'Schatjes'. Met deskundigen die precies weten hoe het is om een kind met bijvoorbeeld autisme te hebben. Hulde aan dat team.

Dan 'Uitgesproken' van vanavond. Een paar van de 3000 kinderen met onder anderen autisme kwamen aan het woord.
Zij zaten al lang thuis. De directeur van de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) gaf aan dat het een nog veel groter drama wordt met afschaffen rugzakgeld en bezuinigen op "passend onderwijs".
Mevrouw Ferrier zou het wel even persoonlijk oplossen. Een zorgplicht.

Echter, scholen worden niet verplicht om kinderen aan te nemen. Samenwerkingsverbanden van diverse scholen moeten het onderling gaan regelen. Er zijn zeker scholen te vinden die naar eer en geweten werken, maar na bezuiniging bijna geen hulp meer kunnen inkopen. Ik heb al eerder gehoord van een paar witte scholen die geen kinderen met problemen aannemen, en iedereen die even 'anders' is doorsturen naar een school in een achterstandswijk. Niets mis met 'zwarte scholen' of kinderen die daar op zitten. Maar wel met scholen die iedereen die afwijkt wegsturen en met de eer van 'goede school' strijken. Daar kunnen ze binnen het samenwerkingsverband mee doorgaan. Een school met 'normale' kinderen was al samengevoegd met een reguliere school met 'andere' (allochtone, bijzondere) kinderen. En iedereen die niet 'doorsnee' is mag daar gaan zitten.

Ouders hebben in het nieuwe systeem al helemaal niets meer te kiezen. Noppes. Want dat wordt niet vastgelegd in de wet. Die witte ouders die bijvoorbeeld bij de media werken en hun kinderen op een spierwitte school plaatsen merken dan niet hoe oneerlijk het nieuwe systeem is en denken dat alles OK is.
De regering haalt 300 miljoen euro weg bij het speciaal onderwijs en bij begeleiding in het reguliere onderwijs. Zesduizend mensen met enorme kennis en ervaring moeten weg. Klassen speciaal onderwijs moeten groter. De mensen die ontslagen moeten worden doen precies wat mevrouw Ferrier veinst te willen: juist de sterke kanten van deze kinderen maximaal helpen ontwikkelen. Dat is een vak op zich en een kunst (zie twee afleveringen van mij geleden). Waarschijnlijker is het dus dat mevrouw Ferrier dat doel helemaal niet nastreeft.

Dit bezuinigen maakt het leven van duizenden kinderen kapot, u zou de reactie van de directeur van de NVA nog eens na moeten kijken via internet. Geen woord van gelogen.

Er is straks veel te weinig geld voor het lesgeven aan zorgleerlingen. Zesduizend mensen die dat nu nog doen of regelen moeten ontslagen worden. Mevrouw Ferrier weet het al bijna niet meer goed te praten, alleen dat er al een bepaald bedrag is. Ze kletst er overheen. Ze verzint dat de bureaucratie minder wordt, maar die wordt alleen groter. Er is na bezuiniging zeker minder geld voor begeleiding. Bovendien moeten de ervaren begeleiders die er zijn eerst ontslagen worden. Heel misschien heeft een reguliere school ze dan nog nodig, maar de samenwerkingsverbanden van scholen mogen straks iedereen inhuren die zij willen. En scholen mogen het algemeen belang gaan dienen met het geld dat voor zorgleerlingen bestemd is. En wat kiest menig samenwerkingsverband van scholen? Juist, wat goed is voor de meerderheid. Dus speeltoestellen, of nieuwe computers. Geen zorg, want daar maken hun scholen zich niet populair mee. Dat trekt alleen maar zorgleerlingen en daar zitten Henk en Ingrid echt niet op te wachten. Maar dat kletst mevrouw Ferrier weg voor de argeloze kijker.

De scholen durven nu met rugzakjes al geen bijzondere leerlingen meer aan. Straks helemaal niet meer.

Bovendien is het systeem van acceptatieplicht - met nog redelijke zeggenschap van ouders en zonder bezuiniging - door de vorige regering bedacht, en niet door deze regering. GEen hulde voor de nieuwe regering, maar zo presenteert mevrouw Ferrier het. Ze presenteert het zelfs alsof zij het bedacht heeft, en bijna een weldoener is. Terwijl ze heel veel deskundigheid op straat zet. Veel meer kinderen dan nu kunnen dan niet meer naar school!

Zelfs het adviesorgaan van de regering maakt zich ernstig zorgen over de uitvoering die er straks moet komen.

Mevrouw Ferrier heeft haar roeping gemist. Ze vertelt sprookjes en vervolgens gaat ze nog een stap verder: fantasie en werkelijkheid door elkaar halen. Ze had sprookjesschrijfster moeten worden.

Door AnnaPO op vk.nl